एकटा चंद्र आणि मी
एकटा चंद्र आणि मी
एकटाच चंद्र आणि एकटीच मी उभी,
चांदण्याही आज शांत होत्या नभी.
एकटीच होती तेव्हा उदासीन वाटायचे,
समदु:खी तो मिळता आता का कंटाळायचे.
छान जमते आमचे हल्ली पडतात गाठी,
तोही झुरत असतो त्याच्या चांदनी साठी.
असंख्य चांदण्यांनी वेढलेला चंद्र ग्रहणाने एकटाच ग्रासतो,
न जाणे कसले प्रायश्चित म्हणून तुकड तुकडयामधन वावरातो.
जरी असले दूर तरी तुच रे माझ्या सोबती,
चुपचाप जातो ढगाआड अचानक जून खेळुनी.
ऐकवतो तो ही त्यांची आपबिती,
ती अमावस्येची रात्र कठीण जाते किती.
तु आणि तुझ्या आठवणींचा पसारा त्यात हरवून जातो,
एकटाच चंद्र आणि एकटीच मी अश्रूचे गीत गातो.