एकांत

विविध तऱ्हेचे विचार 

भेडसावती या मनाला

निघून गेलास सख्या रे

घायाळ करूनी जीवाला 

तुझ्या खोट्या प्रेमाला

माझं खरं प्रेम हरलाय

रात्रंदिवस एक करून

डोळे सतत पाणावलेय 

मनाच्या या गाभाऱ्यात

जखम ही खोलवर

आठवणींच्या हिंदोळ्यात

तुलाच आठवते जीवनभर

सुवासिक तो गुलाब

काटे त्यात रचलेले 

कळला ना हा तुझा डाव मला

कारण होते वेड तुझेच लागलेले

किती कठीण झालंय जगणं 

आता अंधारलेल्या जीवनात

एकांताने विस्कटली मानसिकता 

वेडी होऊनी तुझ्या प्रेमात