बोलतो मी वृक्ष
बोलतो मी वृक्ष
गोड गोड फळ
चाखतोस खरं
गरज संपली
की मारतो बरं
स्वतः मी जळून
तू भाकरी खातो
खळगी भरली
मग लाथ देतो
हिरव्या रानात
हिंडतो खुशाल
गरज सरली
की घेतोस बल
माझ्याच पासून
औषध बनतो
निरोगी राहून
मलाच मारतो
स्मशान भूमीत
शरीर जळतो
तुझ्या बरोबर
मी राख होतो
झाडांना मारून
हानी का करतो
पाऊस रुसला
की तू दोष देतो
उन्हातान्हात मी
सावलीत घेतो
गरज संपली
की कुऱ्हाड घेतो
बोलतो मी वृक्ष
जगू दे आम्हास
बस कर पाप
विनंती तुम्हास