ആ നിമിഷം

മറന്നൂ മനതാരിൽ മനിതൻ 

രാഗദ്വേഷങ്ങളാം മഹാവിപത്തിനെ, 

മഴയായ് പേമാരിയായ് ഹൃത്തിനെ തന്നെ 

വേട്ടയാടിയ പ്രളയമഹാമാരിയെ...!

ദിനങ്ങൾ വെള്ളത്താൽ മൂടപ്പെട്ട 

പകലുകളും രാത്രികളും 

വെറുക്കപ്പെട്ട ദിനങ്ങളും 

കൊഴിഞ്ഞു പോയതും, 

ആരാനും വന്നൊരാജീവിതങ്ങൾ 

കടലിൻ മക്കളാൽ, ആട്ടിത്തെളിക്കാൻ 

വിരുന്നുവന്നതും, മറന്നുപോയോ... !

കോരിനിറച്ച രാപ്പകലുകളിൽ 

അംബരചുംബികളാം ദേവാലയങ്ങളിൽ 

മനസ്സുകൾ ഒളിപ്പിച്ചതും 

നമ്മൾ മറന്നുപോയോ... !

ഇനിയുംവരാനിരിക്കുന്ന പകലുകളിൽ 

വിപത്തായ് പിറക്കാനിരിക്കും 

മഴയാംമാരികൾ വന്നെത്തുമെന്നു 

പുലമ്പുന്നൂ കാലാവസ്ഥാനിരൂപണമെന്ന വൈറസുകൾ...!

വന്നവഴിയെ പറഞ്ഞയക്കാൻ കൈകോർക്കുന്നൂ നമ്മൾ, 

മാലാഖമാർ നിരന്നെത്തി നിൽക്കുന്നൂ 

അതി ജാഗരൂകരായ്... !

നിലനില്പിൻ ആധാരരൂപികളായ് 

നീർദോഷ പിശാചുക്കൾ, 

കാണാമവരെ 

നിന്നുതിരിയേണ്ടുംകാലങ്ങളിൽ... !

ചീനയാം നുണകൾ 

മഹാമേരുക്കൾ നിറഞ്ഞതാം 

ചൊല്ലുകളിൽ ലോകം തരിച്ചീടുന്നു, 

ചില നേരമ്പോക്കുകളിൽ ജ്വലിക്കുന്നൂ, 

ചിന്തകൾക്കപ്പുറം തിരിഞ്ഞുനോക്കിക്കൊണ്ട്... !

നേടും നമ്മൾ മനുഷ്യജാതികൾ, 

തേടും അതിജീവനത്തിനായ് 

പ്രതിരോധമാം രേണുക്കൾ, 

തകർന്നീടാതെ അതിപോരാട്ടവീര്യത്തോടെ 

ക്ഷണികമാം കാലങ്ങൾക്കുള്ളിൽ... നിമിഷമേ!