Poem
Poem
മണ്ണിൽ മനുഷ്യനായ് പിറന്നതാം ഗർത്തത്തിൻ
വിശപ്പിൻ തീക്ഷണതയേറ്റിയ പാടുകൾ
ജൽപ്പനമില്ലാതലയുന്ന നാളുകൾ
ചവറ്റുകൂനയിലാശ്രയലംബരായ്
വിശപ്പിൻ വിളി കുകിയാർത്തനാൾ
അഗ്നിപോലാളുന്നു നൊമ്പരം പിടയുന്നു ,
കണ്ണുകൾ മങ്ങലേൽക്കുന്നു അധരം വരണ്ടു
കേണുപോലിറ്റു ജലത്തിനായ് പാരിതിൽ
ആക്രോശമായാ വയറിൻ വിളംമ്പരം
ഇറ്റു വറ്റിനായ് മിഴിയലഞ്ഞു ചുറ്റിലും
ഒരുനേരമന്നത്തിൻ വിലയെന്ത് ഭൂമിയിൽ
ചൊരിഞ്ഞതാം രക്തത്തിൻ ഗന്ധമതോ?
വിശപ്പിൻ വിളിയിൽ ജാതിമതമെന്നുണ്ടോ
നിറഭേത ദാരിദ്ര്യ സമ്പത്തെന്നതും
അമ്മിഞ്ഞ പാലിൻ മാധുര്യം നുണഞ്ഞ
ചുണ്ടുകൾ ഗർജ്ജനം മൊഴിഞ്ഞീടുമോ?
എത്രയേറന്നങ്ങൾ പാഴാക്കി മാനവർ
അരചാൺ വയറിനായ് കെെനീട്ടുന്നനേകർ
ഒട്ടിയവയറിൻ രോദനം അറിയാതെ പോകല്ലെ
ഏകുക മർത്യാ ഒരുനേരമന്നം അവർക്കായെന്നും