વિધવા ભાગ-40 હાલરડું

રમીને થાકી જાય, સૂરજ નીંદરમાં ઘેરાય,

સૂરજ મારો ઘોડિયામાં હમણાં ઊંઘી જાય !

મારા સૂરજને હેતથી સુવડાવું,

હું તો હરખે હાલરડાં ગાઉં;

સૂરજ જાય પોઢી, માથે રૂમાલ ઓઢી;

એતો કેવો દેખાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

ઘોડિયા ઉપર પોપટ બેસાડું,

મોરલાનાં પીંછડાં હું દેખાડું;

કરે અનેક રમતો, જાણે કયાં કયાં ભમતો;

સૂરજ કેવો હરખાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

એને ઘૂઘરો હું નવરંગો આપું,

એનો અવાજ સુંદર હું કાઢું;

એતો કેવો રમે, મને ખૂબ જ ગમે;

કેવો આનંદિત થાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

એના માટે હું શીરો બનાવું,

વ્‍હાલી ગાવડીનું દૂધ પાઉં;

એતો ઉતાવળો થાય, એના ગાલ બગડી જાય;

મારો આનંદ ન માય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

પરી આવે એને સપનામાં,

મીઠી વાતો કહે ચાંદામામા;

એતો આમ-તેમ ફરે, બધું જોયા કરે;

કેવો સમજુ કે'વાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

ઘોડિયાને સોનાથી મઢાવું,

એમાં ચાંદીનાં કડાં નખાવું;

એમાં પોઢે મારો બાળ, એતો કેવું શુકનિયાળ;

ધીમે ધીમે મોટો થાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

ચાંદની રાતમાં એને રમાડું,

એને ભાવતું ચૂરમું જમાડું;

એતો ડગું ડગું ચાલે, રૂડા આનંદમાં મ્‍હાલે;

ચાલતા કદી પડી જાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

વાંસળી કેવી રૂડી વગાડે,

એતો સૂતેલાને જગાડે;

કરે મને હેરાન, ખૂબ જ રાખું એનું ઘ્‍યાન;

કયારેય પોરો ન ખાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

એતો એવો નાચ નાચે,

જાણે કલાકાર બિરાજે;

એતો નાચે થનક થૈ, જાણે ભાન ભૂલી જૈ;

સાથે કાલુ કાલુ ગાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.....

હવે રહી તમન્‍ના એક,

એને શકિત મળે અનેક;

મારી ઈચ્‍છા પૂરી થાય, એ મહાન બની જાય;

ત્‍યારે સાચો કહેવાય,

સૂરજ મારો..... ! રમીને થાકી.