સરદારનું ગીત-૮૪.

સરદારી કૂચ (ઈ.સ. ૧૯પ૦)

ભારત પાકના થાય, લઘુ-મતી કરાર રે;

પક્ષકાર બની એમાં, રહેલા સરદાર રે.

પંદર લાખની થેલી, જન્મદિને મળેલ રે;

સરદારે બધાં નાણાં, સેવા માટે ધરેલ રે.

જીવનની પળો તેણે, સેવામાં વાપરેલ રે;

રજવાડાં કરી એક, દેશ એક બનેલ રે.

યાત્રા કન્યાકુમારીની, મે માસમાં કરેલ રે;

વિખ્યાત મંદિરે તેણે, અર્ચના આદરેલ રે.

અર્ચના કરતાં તેઓ, કરી રહ્યા વિચાર રે;

સંતને દૂભવી કોઈ, પામી શકે ન પાર રે.

ક્ષાણભંગુર છે દેહ, લક્ષમી માયા ગણાય રે;

પ્રપંચો કરવા પાર, પ્રભુ કરે સહાય રે.

પરિણામ વિશે ચિંતા, મનમાંથી કઢાય રે;

ઈશ્વર ફળ આપે જ, સદા કામ કરાય રે.

ચિંતા ઈશ્વરને સોંપો, સમર્થ એ જ એક રે;

માગશો બળ તો આપે, એતો મહાન નેક રે.

સરદાર હતા ખૂબ, પ્રભુમાં માનનાર રે;

ઓશીકા પડખે ગીતા, હંમેશાં રાખનાર રે.

વીસ સપ્ટેમ્બરે તેઓ, નાસિકમાં ગયેલ રે;

કોંગ્રેસમાં જઈ  તેણે,  પ્રવચન કરેલ રે.

ત્રણ દિવસ રોકાણ, નાસિકમાં થયેલ રે;

ત્યાનું કામ કરી પૂરું, દિલ્લી પાછા ફરેલ રે.

નવ નવેમ્બરે એક, સભા માટે ગયેલ રે;

ચીન-તિબેટને મોટો, ખતરો છે કહેલ રે.

દયાનંદ વિશે તેઓ, શ્રદ્ઘાવાન બનેલ રે;

તેઓએ તેમનાં કાર્યો, પ્રાણ પૂરી કરેલ રે.

સદા કુનેહની માળા, ગરદને રહેલ રે;

નિર્ણયો એટલે તેઓ, સારા કરી શકેલ રે.

**

લથડતા શરીરેય, આગળ ડગલાં ભરે;

રાત-દિવસ જોતા ન, દેશનો ભાર લૈ’ ફરે.

(ક્રમશ)