માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં..

ફૂલ કહે ભમરાને, ભમરો વાત વહે ગુંજનમાં :

માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં.

કાલિંદીના જળ પર ઝૂકી

પૂછે કદંબડાળી,

યાદ તને બેસી અહીં વેણુ

વાતા’તા વનમાળી ?

લહર વમળને કહે, વમળ એ વાત સ્મરે સ્પંદનમાં :

માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં.

કોઈ ન માગે દાણ

કોઈની આણ ન વાટે ફરતી,

હવે કોઈ લજ્જાથી હસતાં

રાવ કદી ક્યાં કરતી !

નંદ કહે જશુમતીને, માતા લાલ ઝરે લોચનમાં :

માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં.

શિર પર ગોરસમટુકી

મારી વાટ ન કેમે ખૂટી,

અબ લગ કંકર એક ન લાગ્યો,

ગયા ભાગ્ય મુજ ફૂટી ;

કાજળ કહે આંખોને, આંખો વાત વહે અંસુઅનમાં :

માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં