સમંદર મૃગજળનો

આ વાદળો ઘેરાયા આકાશમાં ને આંખોથી તો હું વરસ્યો છું,

સમંદર ખુદ મૃગજળનો થઈને અંતે તો બસ તરસ્યો જ છું,

વેર વિખેર વ્યથાઓને હૃદય ના ખૂણે ભેગી કરી લીધી તો,

શબ્દોમાં ઘૂંટાઈ ઘૂંટાઈને હવે પ્રેમ પંક્તિઓમાં ગૂંથાયો છું,

અફસોસ દુન્યવી દુશ્મનોનાં દગાનો લગીરે નથી મુજને,

પણ સ્વજનોના સહવાસથી ખૂબ જ સારી રીતે ઘવાયો છું,

આ ધરા-આકાશનાં મિલનમાં ફૂટી'તી એક ખુશીની અટકળ,

હર વખત મંઝીલની ક્ષિતિજે જઈ બસ આમજ છેતરાયો છું,

જિંદગીની આ ચોપાટમાં ધર્મરાજ યુધિષ્ઠિરની માફક જ,

જીતની લાલચમાં હું ખુદને દ્રૌપદી બનાવીને પસ્તાયો છું,

દીપક તો પ્રગટાવી દીધા આ વહેતી હવાઓના ભરોસે ને,

એ જ હવાઓ હવે ગતિમાન થઇ તો હું જ હવે મૂંઝાયો છું,

"પરમ" લાગણીઓના ચક્રવ્યૂહમાં અભિમન્યુની જેમ જ,

"પાગલ" મુક્તિની અભિલાષાની આંધીઓમાં અટવાયો છું.