સમાધિ

આવ્યો કેર કાળો, 

આ ઝંઝાવાતનો,

ડોલે વહાણ મારું, 

તોફાની વાયરની સાથે. 

વાયરાનાં કેફમાં માજા મૂકી, 

સુકાન ગયું ફાટી સઢમાંથી,

લઈ કપ્તાન દૂરબીનને, 

જોયાં કરે ઝંઝાવાતને. 

કોઈ આરો કે ઓવારો ન રહે, 

દિશા ભાન ભૂલી સફર કરે,

નથી કોઈ સાહિલ મળતાં, 

મધદરિયે નથી કિનારા મળતાં. 

બૂમ ઉઠી ખલાસીઓની, 

બચાવો બચાવો આ ઝંઝાવાતથી,

જીવવાની જિજીવિષાઓની. 

ગરજતાં અવાજોમાં વમળમાં ફસાઈ, 

લીધી ટક્કર વહાણે કુદરત સામે, 

સુકાન સઢનાં ફરી ગયાં, 

અરમાનો તેનાં પીંખાઈ ગયાં. 

કરી બંદગી છેલ્લી ખૂદાને, 

આવી સુનામી મોજાએ, 

આપી દીધી સમાધિ વહાણને.