શૈશવની વ્યથા

ગરીબીમાં વીત્યું,અમારું બાળપણ શાણું, 

વિતાવ્યા દિવસ, ક્યારેક કરીને એકટાણું !

મટુકી સાથે ભટક્યા, લઈને પાણી,

ઊંચા અવાજે, બોલીબોલી ને, સાદ તાણી !

નથી કરી પરવા, ટાઢ,

તડકાની કદી અમે,

તો ય નથી કરી અમ પર, કદી દયા તમે !

નથી દુઃખ ગરીબીનું,પણ છે લાચારી,

કોણ કરશે દૂર,આ દુર્દશા બીચારી !

શૌચ કરવા જઈએ,આ કાયાને સંતાડી,

હામ રાખી હૈયે, બીકને ભગાડી !

ક્યારે થશે દૂર,બાળ મજૂરીની આ લાચારી,

કરશે દૂર જરૂર, કોઈનો લાલ આ વિચારી !