મોતી મહામૂલું

સંબંધ એજ ખરો જાણ્યો,

જેમાં નથી કોઈ માંગણીઓ,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

કોરાયું બીજ એક બાગ મહી,

ને ખીલી ગુલાબ સમ પાંખડીઓ,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

જડી કૂંચી એક ગુચ્છામાંથી,

ને ખુલી આ મન ની સાંકળીઓ,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

ઉજ્જડ વિરાન મરુભૂમિમાં,

કે જાણે આવ્યો ફાગણિયો,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

સાગરરૂપી ખારા જગમાં,

તરવા મળે જો મીઠો તાંતણીયો,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

વાવીએ સંબંધ સ્નેહ તણા,  

ને લણીએ પાક લાવણીઓ,

નિ:શબ્દ લાગણીઓ.

નહી મળે જે મોતી તુંટી ગયા,

રહી જશે બસ યાદોની સરવાણીઓ,

નિ: શબ્દ લાગણીઓ.