માનવીનો થોડો મૂંઝારો

રોજ સવારે કરવા નીકળે આ માનવ હટાણું,

સાંજ પડતાં જ એની ખિસ્સામાં પડે કાણું,

દિવસ રાત મહેનત કરે છે તનતોડ માનવી

તોય ભરાતું નથી એનું તરભાણું,

પોતાની જીવન જરૂરિયાતની ચીજો ખરીદતા,

રોજ બધું જ ખર્ચાઈ જાય છે એનું નાણું,

એક સવાલનો જવાબ શોધે ત્યાં બીજો ઊભો થાય કોયડો,

જાણે જીવન તો એના માટે ના ઉકેલી શકાય એવું છે ઉખાણું,

તનતોડ મહેનત મજૂરી કરી પરસેવો પાડતો,

ભરતો સૌનું પેટ ભરતો એ સૌનું ભાણું,

મોંઘવારીએ માઝા મૂકી છે કેવી ! પૂછે પોતાની જાતને સવાલ માનવી,

કેમ પૂરું કરવું આ ખર્ચનું ચકરડુ ! કેમ હું એ જાણું !

આવક કરતાં ખર્ચ વધ્યા, વધી સૌની જરૂરિયાતો,

ખર્ચના પગ છે લાંબા આવકની ચાદર કઈ રીતે હું તાણું ?