માણસાઈ

આમ તેમ હું રઝળુ છું

ને સતત એને શોધું છું,

આછી પાતળી દૂર કે નજીક

એ મને ક્યાંય દેખાતી નથી,

મને જાણ ન હતી કે

એ ક્યાંક ખોવાઈ છે,

પણ ગઈ કાલે મોડી રાત્રે

કુતરો સ્હેજ ભસ્યો, ને હું

લાકડી લઈને તૂટી પડ્યો,

પછી ઊંઘ ન આવી મને,

હું પથારીમાંથી ઊઠ્યો,

બારીમાંથી નજર કરી,

એ હજુય ઘરની સામે,

ફળીયામા બેઠો હતો,

ને કણસતો'ય હતો,

કાળી શાલ ટોપીના કારણે,

એ ચોર સમજીને ભસ્યો હશે,

ભાન થયું હવે મને

કે હું કૂતરો નથી,

હા હું માણસ છું,

ને મારી માણસાઇ ખોવાઈ છે.