માણસ

એ જ રસ્તો એ જ વૃક્ષ ને એ જ મહોલ્લો

રસ્તાની બાજુમાં ઊભી જર્જરિત ઈમારત,

દૂરદૂરથી રમણીય દેખાતી ટેકરીઓ 

સઘળું એનું એજ...

સવાર-સાંજ સૂર્યની આવન-જાવન 

નિતદીન પંખીઓનો કલશોર 

બધુ એનું એજ... કશુ જ બદલાયું નહિં

ને બદલાયો છે એક માણસ,

જે અહીં માટીમાં રમતો કૂદતો

દોડી ઊંચા ડુંગર ચડતો..!

પતંગિયાને પકડવા આમતેમ ભાગતો

નદીએ નહાતો... ગાયો ચરાવતો....

ગઈ કાલનો આ એજ છોકરો 

આજે માણસ મોટો બની ગયો...!