કૃષ્ણને સાદ

કાશ એ આવીને રિક્ત સ્થાન પૂરે,

ટહુકા વિનાનો આ વગડો અધૂરો....

આંખોની આ તે કેવી છે આડાઇ ?

ફૂલો અને ઝાકળ છોડી બતાવે એકલો ધતૂરો....

હવે આવો ને કાના અને લ્યોને વાંસળી, નહીંતર મેં તો આ ઝાલ્યો તંબુરો....

સાગરની ઊંડાઈ ને મનમાં જ છે ધરબી,

કાંઠે પહોંચો તો ઘૂઘવે મધૂરો,

પલ બે પલ હોય જો યાદ મધૂરી,

તો  પ્રીતનો મારગ થાય રૂડો.