જાત ના ખોવાય

નેત્ર નામના સરોવરમાં

નિરખ્યાં'તાં સપનાઓ,

ટીપું ટીપું છલકાતું હતું;

જાણે સપનાઓને સાકાર કરતું હતું.

પક્ષીઓનો કલરવ થતો;

ને ફુલડાંઓનો મેળો થતો,

ધીમે-ધીમે સપનાં વિસ્તર્યાં,

સરોવરને દરિયા થવાના હોશ જાગ્યા.

મીઠાશ છોડી ખારાંશ ભેગી કરી

પાંપણ મીંચીં આંસુની મહેફીલ કરી,

સાથ છોડી પારેવડાંનો,

માછલીઓને તેડો મોક્લ્યો,

ખુબ જોરથી પ્રવાહ વહેતો કર્યો

પણ !

દરિયા જેટલો પહોળો ના થયો.

જાતથી છૂટું પડવું તું સરોવરને

પણ !

હારી થાકી જાણ્યું એણે

ઝંખનાના માર્ગ લંબાવાય

પણ ! સપનાઓ પાછળ જાત ના ખોવાય.