જાદુગર

હજારો વર્ષોની

ગુલામીને ઓળંગીને,

રિવાજોની બેડીઓને, 

તોડીને,

એક અહેસાસને આલિંગવા

રોજ નીકળું છું,

સૂર્યની સાથે જ...

ઉજ્જડ મરુભૂમિમાં

સાવ કોરી ક્ષિતિજોને 

ભરું છું ઈન્દ્રધનુનાં રંગથી !

ભીડેલાં હૈયાનાં દ્વારને

ખોલું છું પ્રેમથી.

ટહૂકામાં ઓગાળું છું

દરેક મૌન રીસને,

પરોવું છું છુટ્ટાં મણકાંઓને

સ્નેહની માળામાં,

હા, હું એક સ્ત્રી,

અર્થાત્

જાદુગર !