ગઝલ

જીતવાની હતી બાજી હારી ગયો,

આખરે આ સમય લાત મારી ગયો.

એક વાતે હું ફાવી ગયો છું ખરો!

શત્રુનું કાળજું ખાસ ઠારી ગયો.

એ અલગ નીકળ્યાં લોક અંગત હતાં,

જેમની પાસ વિશ્વાસુ ધારી ગયો.

તું બન્યો છે પતનનું જ કારણ સદા,

શોધું છું ડૂબતાને જે તારી ગયો.

ન્યાય અન્યાયના ખેલ તારા ગજબ,

તું રમે જે રમત પર હું વારી ગયો.