એકાંત....

પળે પળ વીતે કેવી રીતે હું જ જાણું છું,

ઘૂંટાયેલી ઘડીઓની વાત હું જ જાણું છું,

એકલતા હોય કેવી એ મને સમજાય છે,

રસ્તાના પથરા પગે અચાનક અથડાય છે,

હું એકલોને આ એકાંત મને રોજ કોરી ખાય છે..

કોઈ મૂકીને એકલું જાય એ હું જ જાણું છું,

તેના વગર કેમ જીવાય એ હું જ જાણું છું,

એના શમણાં રોજ મારા હૈયામાં કોરાય છે,

ખુલી જાય આંખડી તો હૈયે શૂળ ભોકાય છે,

હું એકલોને આ એકાંત મને રોજ કોરી ખાય છે..

સમયના વહેંણ કેવા હોય છે એ હું જ જાણું છું,

ક્યારે આગળ ને ક્યારે પાછળ એ હું જ જાણું છું,

એના વગર આ મારગમાં બધે ઠોકર ખવાય છે,

ઉપર હોય સુરજ તોય આંખે અંધારા દેખાય છે,

હું એકલોને આ એકાંત મને રોજ કોરી ખાય છે......!