પાળિયે માંડી કથાયું રે....
પાળિયે માંડી કથાયું રે....
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
કે એને દેવ હોંકારો દેતાં...
ખપી ગયા જેનાં ધડ ધીંગાણે એનાં, માથડાં ઘાને લેતાં;
કાળમીંઢ પા'ણો કાંઠે પો'ગે એવાં,
રગત રેલા વે'તા... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે
મોળબંધાનાં પોખણા થાતાં,વારણા વરનાં લેતાં;
'મારો,'કાપો'ની આરદા આવે, એનાં પગ કહ્યામાં ના રે'તાં... રે....
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
સત્ને કાજે શૂળી ચડે પણ, ખોટો મારગ નવ લેતાં;
ટેક,વચનને શૌર્ય સાટે,વ્હાલા બેટા વેરીને દઈ દેતાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
કાળજા કેરો કટકો સોંપી, રા'ને રાખીને વાત કે'તાં;
ઉગો 'આથમિયોને નવઘણ' ઊગીયો, કાળજે કરવત દેતાં.. .રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
ભાલા માથે જયાં બેહે ભાંડોદરી, 'જાહલ,' 'જાહલ' કે'તાં;
મોતનાં ડંકા સુમરા માથે એને સત્ સમજાયું રે'તાં, રે'તાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
પા'ણા કેરા પોઠીયા તે'દિ મોંઢે તરણા લેતાં;
કચ્છ ધરાને કણ-કણ બેઠી, જાગતી તોરલ ચેતાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
શૌર્ય તણી આ ભોમકા મારી એનો, પાર નો આવે કે'તાં;
માથડા ખાંડીને પીરહે પરભૂને, આંખે આહુંડા ના વે'તાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
ગીતા સુણે એ ઉદર માંહે, શૌર્ય શૂરા રસ લેતાં;
બુંગિયો વાગે જયાં ધીંગાણાનો, માની છાતીએ દૂધડા વે'તાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
કૂલડી રાંધે જમે કટક અહિં, 'ખમ્મા' કે'તાં કે'તાં;
જોગમાયા જયાં કરે હાકોંટો, દરિયા મારગ દેતાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
ખાંભીયું ભીતર ખમીર ઝરણાં, કાયમ વહેતા રે'તાં;
રણબંકા ઈ રાતડા નીરને, ગંગા-જમના કે'તાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
'મોરાર', 'જીવણ', 'ખીમ', 'હોથી', તે દિ' પરગટ પરચા દેતાં;
શૌર્ય, શૂરાતન ભાણ સમું એની, વાતું ય વાયરા કે'તાં... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે...
દેવતા થાક્યા આ ધરણી પર, સતના પારખાં લેતાં;
શૌર્ય અમલ આ'યાં સંતો પીરહે;
કાયરુ ભાગતાં છેટા... રે...
પાળિયે માંડી કથાયું રે....
કે એને,દેવ હોંકારો દેતાં...
કે એને દેવ હોંકારો દેતાં...