જિજીવિષા

જિજીવિષા એટલે આકાશ,

આકાશ એટલે કાચિંડો.

દિવસે કોઢિયો,

રાત્રે રક્તપિતિયો થઈ

આંખોનાં પોપચાંમાં

બિડાઈ જાય.

પણ, પાછો આ તો

પરોઢના ગળફામાં

વછૂટી અવતરે,

પ્રસ્તરે, વિસ્તરે

જૂના ચીલે ચાલી,

ફેલાઈ જાય.

ક્યારેક તો આંખોમાં જ

કબજો જમાવી દે છે

ને ઈચ્છાઓની

દાઢ સળકે એવું રૂપ લઈ

ચોતરફ પાછો રેલાઈ જાય.

આ ચાર અક્ષરી મુખવાસ

સદીઓથી દાઢમાં રાખ્યો છે.

હવે તો કદાચ,એ પણ-

કોહવાઈ જાય.

ખાટી દ્રાક્ષની ઉપમા આપીને

સતત થૂંક્યે રાખ્યો છે

છતાં, એના લોહીમાં જ-

કંઈક એવું છે કે

આપમેળે એમાં સૌ

અટવાઇ જાય.