એક દીપના અજવાળે

દૂર જલતા એક દીપના અજવાળે,

હું સોનેરી સવાર સમી ખીલી હતી,

ઊંચે ઉડતી એ પ્રેમરૂપી વાદળીને,

મેં પાલવનો પટારો કરી ઝીલી હતી,

બાંધી હતી અમે ઘણા હેતથી જેને,

એ હ્રદય-દોરની તો ગાંઠ ઢીલી હતી,

પાનખરમાં ખરી પડી એકલી અટૂલી,

એ પાંદડી પ્રીતની હજુય લીલી હતી,

મૂક પ્રેક્ષક બની હું માણતી રહી કેમ,

કેમ કે આ તો વાત પ્રેમની પે'લી હતી,

ભટકતી આમ તેમ મૃગજળ પાછળ,

આ તૃષ્ણા એ તો અમથી ખાલી હતી,

કેમ કરીને ભૂલશે વાંચીને શબ્દો મારા,

હરખે અંતે મારી બે હાથે તાલી હતી.