એ મને ના આવડે

તરુવર આ તરુવર પાંદડે ને પાંદડે,

તને શ્યામ ભાળવાનું એ મને ના આવડે.

ચરણ ચાલે નહી મારા એ કારણથી કદી, 

આ રસ્તામાં મને તો હું તણાં પથ્થર નડે.

કહે સૌ તું વસે કણકણમાં ક્ષણ ક્ષણ ને છતાં,

આ મન એ માને જે આંખોને સામે સાવ જડે.

નજરમાં જો ન આવે એમ જળ આ તપ્ત રણે, 

તરસ બુઝાવવી રહી આ મરીચિકા વડે.

સજન થઇ એમ મળતો હોય માધવ તું મને,

ભલે શેકાતી નિંભાડે સદા, એ પરવડે.