'માણસ' કેવું જીવી ગયો

જે દિ હતો પારણામાં તે દિ,

રમાડે એમ રમતો ગયો;

ઝાલી આંગળી માવતરની,

સીડી જીવનની ચડતો ગયો. (૧)

જ્ઞાન માટે નિશાળે ગયો,

માસ્તર ભણાવે એમ ભણતો ગયો;

ભણી ગણી પારંગત બની,

યુવાનીમાં પગ મેલતો ગયો. (૨)

મૂછે વળ દેતાં દેતાં,

છલાંગ ઈ ભરતો ગયો;

મળે મોકો ગમે ન્યા,

મીઠો ઘા મારતો ગયો. (૩)

નોકરી કરી ધંધા ઘણા,

પાર બધું પાડતો ગયો;

ચાખી સ્વાદ સફળતાનો,

નશા માં એ ડૂબતો ગયો. (૪)

સમાજનો એક ભાગ માની,

કામ બધા ને આવતો ગયો;

જેવા સાથે તેવા માની,

વ્યવહાર કુશળ કરતો ગયો. (૫)

સમયના વહેણમાં તણાતો તણાતો,

સમય સાથે બદલાઈ ગયો;

કોઈ કોઈનું નથી ઈ વાતને વળગી,

સ્વાર્થના રંગે રંગાઈ ગયો. (૬)

ખીસું નથી કફનમાં છતાં,

એજ ખીસાને ખોળતો ગયો;

ખાલી હાથ જવાનું છતાં,

બેલેન્સ બધાનું કરતો ગયો. (૭)

અંતે જડી વેળા એ ઘડપણની,

લાકડીના ટેકે ચાલતો ગયો;

ઝાલી લીધી હાથમાં માળા,

પ્રભુનું નામ જપતો ગયો. (૮)

મળ્યું એકાંત જે દી એને,

સ્મરણ જીવન નું કરતો ગયો;

લમણે હાથ દઈ બેસી ખૂણામાં,

ચોધાર આંસુ એ રડતો ગયો. (૯)

ભોગવ્યા સુખ જીવનમાં બધાં,

ફરજ એક ચૂકી ગયો;

ભગવાન હતા ઘરમાં છતાં ,

સેવાનો અવસર વિસરી ગયો. (૧૦)

ખોળિયું છોડવા મથે પ્રભુને,

હાથ જોડી કરગરતો ગયો;

વિચારે છે કવિ આજે,

'માણસ' કેવું જીવન જીવી ગયો. (૧૧)