સંભાળી લે

તું બે શબ્દો વચ્ચે બોલતા મૌનને પંપાળી લે,

મુખ્યની સાથે હવે તું સર્વ ગૌણને સંભાળી લે !

ટેરવાનો શણગાર ભલેને હોય આ શબ્દો તારા,

મૌન થકી ભીતરના ભવ્ય ખાલીપાને સંભાળી લે !

ઝેરની ગવાહી છે કે તું જ એ મીરાં છે કૃષ્ણની,

બસ વેરાન પડેલા તારા મેવાડને સંભાળી લે !

હવે ખુદ કસોટીઓ થાકી, રૂહના વલણ થકી,

હવે તું જમાનાની હર મર્યાદાને સંભાળી લે !

આકાશ અને ધરાના મિલનમાં છે એક આભાસ

તું ક્ષણ માત્ર પણ એક ક્ષિતિજને સંભાળી લે !

આ "પરમ" પીર પ્રેમની ન કહેવાય ન સહેવાય,

તું પલ પલના તારા "પાગલ" પનને સંભાળી લે !