દર્દ ની જાહોજલાલી

તમે મને આપેલા દર્દની આ કેવી સરસ મજાની જાહોજલાલી છે,

મારા આ હસતા ચહેરા ઉપર બસ એની જ આ ચમકતી લાલી છે,

બસ એક જ અટકળમાં વાસંતી સ્વપ્નાઓ મહાલતો રહ્યો હું સદા,

ને આશાના જંગલમાં મસ્ત મોસમ પાનખરની હજુયે ફૂલીફાલી છે,

ને ભર વસંતે હું હજુ સુધી નથી ભૂલી શક્યો એ કંટકોના વૈભવને,

જરા યાદ કરો-તમારા હાથે મળેલાં ગુલાબોની એ મહેરબાની છે,

અચાનક વગડાના શાંત શાંત પડઘમની વચ્ચે આ પગરવ કોનો?

શાયદ મેં જ આરખેલા પુષ્પો વચ્ચે થી એકાદ ટહુકો હજુ બાકી છે,

ને આ ક્ષિતિજ હરખાતી રહી મનોમન મનનાં મરુસ્થલમાં અનહદ,

સામે ઊછળતો આ ઝાંઝવાનો અફાટ સમંદર ને આ પ્યાલી ખાલી છે,

એક અંતિમ ઉમ્મીદ ઉગી અચાનક એક અંજાન સાથીના સહકારની,

ભીડ ચીરીને પહોંચીને જોયું તો ખુદ તન્હાઈ જ એ સાથીની સાથી છે,

ને મારી જુઠી જ એક તમન્ના એ રહી મલમની એની પાસેથી "પરમ",

કે ઝખ્મો દેખાડ્યા જેને મેં-હાલત એની જ મુજ "પાગલ"થી કફોડી છે.