બઢતીની ખુરશી

બઢતી મળી છે નોકરીમાં 

સરકારી નોકરમાંથી,

ત્યારે ઉચાં સપના ધોઇ નાખ્યાં 

પરિવારના માળામાંથી,

ડાઘ ઘણા લગાવ્યા મેં

ખુદના શરીર પર,

નવા ખાડા ખોદાય છે 

હજુ પણ આ ખીણમાં,

ફાઇલો અને કાગળોએ 

સજાવી છે દુનિયા મારી,

ઘરની દિવાલો મુંજાઇ ગઇ

આ બહારી સજાવટ થી,

ને તફાવત થઇ ગયો

એ સભ્યોનાં દિલમાં,

પારકાને જીતી લીધા

પોતીકાને હારી ગયો હું,

આખી જવાની તો ગઈ,

ઘડપણ પણ શરુ થઇ ગયું,

એ ખુરશીને પોતાની ગણી

ફળિયાનાં ડાળીઓ કપાઇ ગઇ,

થડ બની ગયો હું આજે !

સળંગ જિંદગી જીવવાને માટે

ભીંજાતા રંગોને સુકાવતો રહ્યો,

ત્રાજવામાં તોલું જવાબદારી તને

ત્રાજવામાં પ્રેમ સામે હારી ગયો !

હા, કદર તો સહું કોઇએ કરી

ખુદનાં ફળિયામાં જ વગોવાતો રહ્યો,

નથી અભિમાન ખુરશીનું

ઉપયોગ સહું કોઇ કરે છે

નિ:સ્વાર્થે મદદગાર રહ્યો,

અહીં એક જ સ્થળ પર 

ઘુંટી નાખી જીવનની પાટી,

કરમાઇ ગયેલું ફુલ માત્ર રહી ગયો !

સમર્પિત કરી સમગ્ર જિંદગી

નિયમિતતાથી નીભાવી સઘડા કર્તવ્ય,

વધુ પકડીને રાખવામાં 

પાછળ છોડાઇ ગયું બધું,

“છોડી દેવું”  કહી દીધું જ્યારે

“પકડેલું” કાંઇ ન રહ્યું,

ખુરશી તો ત્યાં જ રહી ગઇ 

સુગંધ કિર્તીની પ્રસરાવતી,

ઘર ઉજ્જડ બની ગયું !

ખાટા મત ભેદ થોડા થઇ ગયા

ને મીઠા સપના બધા

પવન સાથે જ ઉડી ગયા !

કિંમત નથી સમજાતી એ ખુરશીની

ગાદી અસંખ્ય વેદનાથી ગુંથાયેલી છે !

કોઇનો દીવો પ્રગટાવ્યા 

ઘરનો દિવો ઓલવ્યો છે!

શું કહું મુંજવણ હુ તને

ખુદમાં જ તે ઉલ્જાવ્યો છે!

નથી રહ્યું લાગણીનું બિંદુ કોઇ

જવાબદારી ને નિભાવવા 

એ બિંદુ જ ભુસાઇ ગયું અહી!