આવશે મેહુલિયો

મેહુલિયા તારા આગમનની આસમાં માનવ કેટલા થાકી જાય છે

વર્ષોથી ન બુઝાઈ હોય તેવી પ્યાસનો અહેસાસ થાય છે,

 તને ખબર છે, તારા સ્વાગતમાં કેટલા સાંઢે ખેતરો ખેડાય છે

 તારી સાથે તો વીજના ચમકારા અને વાદળની ગર્જનામાં વાત થાય છે,

નભે ક્યારેક દેખાતું મેઘ ધનુષ્ય તો જાણે સ્વપ્ના રચી જાય છે

 તું આવીશ કે જઈશ, એ વિચારથી ઝાઝી દિલને વેદના થાય છે,

પહેલા તો ઠંડા પવનની લહેરખી છાતીએ ચાંપી જાય છે

 સૌંદર્યની નિહાળતા ચક્ષુની હાલત ગંભીર જણાય છે,

 મમ્મી કહે તે સાચું, તારું તોફાન કેમ ઓચિંતું શમી જાય છે

 ઉતરમાં ઈશારા કરીને દક્ષિણમાં વાદળાં વરસતા દેખાય છે,

 પહેલા તો શરૂઆતમાં ખુશ્બુ ભર્યા છાંટણા આપી જાય છે

 પછી મુશળધાર થઈ નદી, નાળા - તળાવ છલકતા થાય છે,

 આજકાલ તારી સાથે કેવો ક્રૂર અન્યાય વધતો જાય છે

 સમયે ન આવે તો દુઆ અને વધુ થાય તો શ્રાપ અપાય છે,

 જો  તને ધરતી ને મળવાની એટલી તીવ્ર ઈચ્છા થતી હોય છે

 તો આઠ મહિના સુધી મામાના ઘરે પાર્ટી કરતા મોડું થાય છે,

 તારા આવવાથી હું, ધરતીપુત્રો અને સર્વ ખુશ થઈ જાય છે

 તો પણ મેહુલિયો આવવામાં એટલો મોડો કેમ થાય છે,

 કસોટી કરું તારા નામથી, શું બાળપણના મિત્રો મળી જાય છે

 દોડજો દોસ્ત વર્ષાએ સઘળું ભીંજાય, માટીના મોર બળદ ને ઘર,

 વ્યસ્ત જીવનમાં જોવું મિત્રોની હરોળ ક્યાં સુધી લાંબી જાય છે

 પછી હું કમલેશ જાણું કે, બાળમિત્રોને સાથે આજે મસ્તી કેવી થાય છે.