శారీ సుందరి

నరసింహం టూర్ నుండి తిరిగొచ్చాడని తెలియగానే ఆ రాత్రి హుషారుగా బార్ కి చేరుకుంది మిత్రబృందం. మందు సాక్షిగా తన టూర్ విశేషాలను మిత్రులతో పంచుకోవడం అతగాడి ఆనవాయితీ.

     నరసింహానికి ముప్పయ్యేళ్ళుంటాయి. హ్యాండ్సమ్ గా ఉంటాడు. తన రూపంతో, మాటచాతుర్యంతో అమ్మాయిలను ఇట్టే పడేయగలనన్న గొప్ప ఆత్మవిశ్వాసం అతనిది. అయిదేళ్ళక్రితం పెళ్ళయింది. రెండేళ్ళ పాప కూడా ఉంది.

     నరసింహం తుమ్మెదలాంటి వాడు. అనువైన భార్య ఉన్నా, చిలక్కొట్టుడుకు అర్రులుచాచుతుంటాడు. దాని ‘రుచే’ వేరంటాడు. కనిపించిన ప్రతి పూవు పైనా వ్రాలి దాని మధువును గ్రోలాలన్న తపన. ‘ఏ మధువులో ఏ కిక్కుంటుందో!’ అనుకునే తత్వం.

     ఓ ఆడిటింగ్ ఫర్మ్ లో ఆడిటర్ గా పనిచేస్తూన్న నరసింహం ఉద్యోగరీత్యా వివిధ ప్రాంతాలకు టూర్ వెళుతూంటాడు. వెళ్ళినచోటనల్లా ఓ కొత్త అనుభవానికి వెంపర్లాడుతుంటాడు.

     ‘చీర్స్’ చెప్పుకుని మందుకు శ్రీకారం చుట్టారు మిత్రులు. నరసింహం వంక చూస్తూ, “కమాన్, బ్రో! స్టార్ట్ ద స్టోరీ…” అన్నాడు ఓ మిత్రుడు.

     “నీ మౌనం మా కుతూహలాన్ని రెచ్చగొడుతోంది. ఆరంభించు, భయ్యా!” అన్నాడు ఇంకొకడు.

     “మొదటిసారిగా కోల్ కత్తా వెళ్ళొచ్చావు. బెంగాలీభామల విశేషాలతో మా వీనులకు విందు చెయ్, మామా!” తొందరచేసాడు మరో మిత్రుడు.

     కథ ఆరంభించేముందు ఓసారి కన్నులు మూసుకున్నాడు నరసింహం. కోల్ కత్తా అనుభవం మదిలో సుళ్ళుతిరిగింది…..

#

     తమ క్లయెంట్ కంపెనీ యొక్క యాన్యువల్ ఆడిటింగ్ నిమిత్తం కోల్ కత్తా వెళ్ళాడు నరసింహం. ఆ కంపెనీ కార్పొరేట్ ఆఫీస్ పార్క్ స్ట్రీట్ లో ఉంది. నరసింహానికి గొరియహాట్ లోని కంపెనీ గెస్ట్ హౌస్ లో బస ఏర్పాటుచేయబడింది.

     ఉదయం పదినుండి సాయంత్రం అయిదుగంటల వరకు పనివేళలు. సాయంత్రం గెస్ట్ హౌస్ కి చేరుకోగానే టిప్ టాప్ గా తయారయి వాహ్యాళికి అరిగేవాడు నరసింహం. గొరియహాట్ నుంచి ఢకూరియా బ్రిడ్జ్ వరకూ వెళ్ళొచ్చేవాడు. ఆ వేళప్పుడు ఆ ఏరియా అత్యంత సందడిని సంతరించుకుంటుంది. మోడర్న్ దుస్తులలో సీతాకోకచిలుకల్లా తిరిగే భామలను ఆబగా చూసేవాడు అతను. వినూత్నబెంగాలీ అందాలను కళ్ళతోనే జుర్రుకునేవాడు.

     ఓ సెలవురోజున సైట్-సీయింగ్ నిమిత్తం క్వీన్స్ వేలో ఉన్న విక్టోరియా మెమోరియల్ కి వెళ్ళాడు నరసింహం. 1921 లో క్వీన్ విక్టోరియా జ్ఞాపకార్థం నిర్మింపబడ్డ బృహత్తర పాలరాతి కట్టడం అది. మ్యూజియంగా రూపొందిన ఆ మెమోరియల్ లో 25 గ్యాలరీలు ఉన్నాయి. వాటిలో రాయల్ గ్యాలరీ, జాతీయనాయకుల గ్యాలరీ, తైలవర్ణచిత్రాల గ్యాలరీ, శిల్పకళాఖండాల గ్యాలరీ, ఆయుధాలు-కవచాల గ్యాలరీ, కలకత్తా గ్యాలరీ, సెంట్రల్ హాల్ ప్రధానంగా చెప్పుకోదగ్గవి. అరుదైన, ప్రముఖ పురాతన రచయితలు-కవుల పుస్తకాలు, గ్రంథాలు అందలి ప్రత్యేకత.

     దేశ, విదేశీ సందర్శకులతో మెమోరియల్ సందడిగా ఉంది. నరసింహం చూపులతోనే అతివల అందాలను తడిమేస్తున్నాడు. సెంట్రల్ హాల్ లో ఓ బెంగాలీ యువతితో పరిచయమయింది అతనికి. ఫెయిర్ గా, స్లిమ్ గా, పొడవుగా ఉందామె. లైట్ ఆరెంజ్ కలర్ ఎంబ్రాయిడర్డ్ కుర్తీ, బ్లూ కలర్ లెగ్గింగ్స్ లో మోడర్న్ గా ఉంది.

కబుర్లు చెప్పుకుంటూ గ్యాలరీలన్నీ తిరిగారు ఇద్దరూ. లంచ్ టైమ్ లో గార్డెన్లో కూర్చుని తినుబండారాలను షేర్ చేసుకున్నారు. ఆమె కలుపుగోరుతనం అతనికి బాగా నచ్చింది. సందు దొరికినపుడల్లా అతను తన అందాన్ని పొగుడుతూండడం ఆమెకు నచ్చింది.    

సాయంత్రం మ్యూజియం నుండి బైటపడ్డాక, “అయాం టయర్డ్. పక్కవీధిలో కాఫీ షాపు ఉంది. అక్కడ కాఫీ బాగుంటుంది. మీకు ఇబ్బంది కాకపోతే నాకు కంపెనీ ఇవ్వగలరా?” అనడిగిందామె. రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టయింది అతనికి.

     ‘కాఫీ కఫే’ ఓ ఓపెన్-ఎయిర్ రెస్టారెంట్. జనం బాగానే ఉన్నారు. ఓ టేబుల్ వద్ద కూర్చున్నారు నరసింహం, ఆ యువతీను. ఆమె పేరు జ్యోత్స్న అని తెలియగానే, “మీ పేరూ మీయంత అందంగా ఉంది!” అంటూ కాంప్లిమెంట్ ఇచ్చాడతను. నవ్వేసిందామె. ఆమె చనువుగా మెలగడంతో, సులభంగానే తన వలలో పడుతుందన్న ఆశ కలిగింది అతనిలో.

     కాఫీలు రాగానే, కప్పు అందుకోబోయాడు నరసింహం. ఆమె వారించి, తన హ్యాండ్ బ్యాగులోంచి చిన్నగుళికలు ఏవో తీసి అతని కాఫీలో కలిపింది. “నేనేదో మత్తుమందు కలుపుతున్నాననుకుని భయపడిపోకండి. హెర్బల్ గుళికలివి. కాఫీ, టీలలో వేసుకుంటే కఫీన్, నికొటిన్ ల ప్రభావం మన ఆరోగ్యంపైన పడదు” అంది చిరునవ్వుతో. 

     నరసింహం కప్పు నోటి దగ్గర పెట్టుకుంటూండగా వెనుకనుండి ఎవరిదో చేయి తగిలి కప్పు క్రిందపడిపోయింది. కాఫీ అతని దుస్తులపైన ఒలికింది.

     ఓ యువతి అతని ఎదుటకు వచ్చి, “ఓఁ, అయాం సారీ! చూసుకోలేదు…” అంటూ అతనికి క్షమాపణలు చెప్పుకుంది. ఇంచుమించు జ్యోత్స్న వయసే ఉంటుంది ఆమెకు. సాధారణమైన అందం. నీలాల కన్నులు ఆమె ప్రత్యేక ఆకర్షణ. లేత ఆకుపచ్చరంగు బెంగాలీ కాటన్ శారీ, అదే రంగు బ్లౌజూలలో నిండుగా ఉంది.

     ఆమెను చూడగానే కూల్ అయిపోయాడు నరసింహం. “ఇట్జ్ ఆల్ రైట్. డోంట్ వర్రీ,” అన్నాడు. కాఫీ ఒలికిన షర్టును వాష్ చేసుకువస్తానంటూ వాష్ రూమ్ కి వెళ్ళాడు.

     జ్యోత్స్న తనవంక తీక్ష్ణంగా చూస్తూంటే, పెదవులు విడీవిడనట్లుగా నవ్వుకుంది ఆ యువతి.

     షర్ట్ వాష్ చేసుకుంటూంటే, “అయాం రియల్లీ సారీ!” అన్న పలుకులు వినిపించి వెనక్కి తిరిగి చూసాడు నరసింహం. ఆ శారీ గాళ్!

     “పరవాలేదులెండి. మీరు కావాలని చేయలేదుకదా!” అన్నాడు.

     “లేదు, నేను కావాలనే చేసాను!” అని ఆమె అనడంతో తెల్లబోయి చూసాడు.

     “ఇది మెన్స్ వాష్ రూమ్. అలా పక్కకు వచ్చారంటే ఎందుకలా చేసానో చెబుతాను” అందామె తాపీగా.

     విస్తుపాటుతో ఆమెను అనుసరించాడతను. జ్యోత్స్నలాగే చక్కటి ఇంగ్లీష్ మాట్లాడుతోందామె. ఆమె చెబుతూన్నది నోరు వెళ్ళబెట్టి ఆలకించాడు –

     ‘జ్యోత్స్న ఓ చీట్. తన అందచందాలతో పురుషులను ట్రాప్ చేస్తుంది. కాఫీ షాపుకు తీసుకొచ్చి, వారి కాఫీలో డ్రగ్స్ కలుపుతుంది. వాటి ప్రభావంతో ఆమె చెప్పినట్టు చేస్తారంతా. కాఫీ త్రాగాక, తన ఫ్రెండ్ ని కలవాలంటూ హోటల్ మన్మథకు తీసుకువెళుతుంది. అప్పటికి మత్తు పూర్తిగా తలకెక్కిన ఆ వ్యక్తిని నిలువుదోపిడి చేసి అదృశ్యమయిపోతుంది. తెలివి వచ్చాక ఆ మందు ప్రభావం వల్ల జరిగిందేమీ అతనికి గుర్తుండదు…’ నమ్మలేనట్టుగా చూసాడు నరసింహం.

     “ఆమధ్య ఓసారి నా కజిన్ బ్రదర్ ఆమె ట్రాప్ లో పడి మోసపోయాడు. సాక్ష్యాలు లేక ఏమీ చేయలేకపోయాము” అందామె. “ఇతరులు కూడా ఆమె ఉచ్చులో తగులుకోకూడదనే వీలయినపుడల్లా వారిని సేవ్ చేయడానికి ప్రయత్నిస్తుంటాను నేను. నా మాటలు నమ్మడం నమ్మకపోవడం అన్నది మీ ఇష్టం!” ఆ షాక్ నుండి అతను తేరుకునేలోపునే అక్కడనుండి నిష్క్రమించిందామె.

నరసింహం తిరిగిరాగానే జ్యోత్స్న మళ్ళీ కాఫీకి ఆర్డర్ చేసింది. అతను వద్దంటూంటే, “మిమ్మల్ని కాఫీకి ఇన్వైట్ చేసాను నేను. ఇప్పుడు మీరు త్రాగకుండా వెళ్ళిపోతే నాకు ఎలాగో ఉంటుంది” అంది.

కాఫీ రాగానే మళ్ళీ గుళికలు తీసి అందులో వేసిందామె. ఆమెను కబుర్లలో పెట్టి, కప్పు నోటి వద్ద పెట్టుకుని త్రాగుతున్నట్టు నటించాడు అతను. ఉన్నట్టుండి టేబుల్ క్రిందనుండి ఆమె కాలిని త్రొక్కడంతో చటుక్కున వంగిందామె. అదే క్షణంలో టేబుల్ పక్కనున్న పూలకుండీలో కాఫీ ఒలకబోసేసాడు.

“నా కాలు తగిలినట్టుంది. సారీ!” అన్నాడు. మందహాసం చేసిందామె.

కాసేపటి తరువాత బైటకు నడచారు ఇద్దరూ.

“చేరువలోనే హోటల్ మన్మథ ఉంది. అక్కడ నా ఫ్రెండ్ రిసెప్షనిస్టుగా పనిచేస్తోంది. దాన్ని ఓసారి పలుకరించి వెళదాం, రండి” అందామె.

వెంటనే అతని మస్తిష్కంలో ‘శారీ గాళ్’ పలుకులు మెదిలాయి. “సారీ, నాకు కొంచెం అర్జెంట్ పని ఉంది” అన్నాడు.  

బలవంతపెట్టినా ప్రయోజనం లేకపోవడంతో, “ఓకే. రేపు సాయంత్రం మళ్ళీ ఇదే కాఫీ షాపులో కలుద్దాం. అప్పుడు మీరు తప్పక నా స్నేహితురాలిని కలవాలి!” అందామె.

“ఓఁ, ష్యూర్!” అంటూ, ఖాళీగా వెళుతూన్న టాక్సీని ఆపి ఎక్కేసాడు అతను…..

మర్నాడే కాదు, మరో రెండురోజుల వరకు ఆ కఫే ఛాయలకే వెళ్లలేదు నరసింహం. అతని మనసు మాత్రం తనకు హెల్ప్ చేసిన ‘శారీ సుందరి’ చుట్టూనే తిరుగుతోంది. ఆమె పేరు అడగలేదు. ఆమెకు ధన్యవాదాలు కూడా చెప్పలేదు. ఆమెను మళ్ళీ చూడాలన్న కోరిక బలమయింది అతనిలో. ఆ కాఫీ షాపుకు వస్తుంటానని చెప్పిందామె.

మూడోరోజున అక్కడికి వెళ్ళాడు నరసింహం. ఆ శారీ సుందరి కోసం చూస్తూంటే కఫే బయటే ఎదురయిందామె. బ్రౌన్ కలర్ బెంగాల్ హ్యాండ్ లూమ్ శారీ కట్టుకుంది. అతన్ని వెంటనే గుర్తుపట్టలేదామె. మూడురోజుల క్రితపు సంఘటనను గుర్తుచేసి, ‘థాంక్స్’ చెప్పడానికి వచ్చానన్నాడు. తన మాటచాతుర్యంతో కాసేపటికే ఆమెను దోస్త్ ని చేసేసుకున్నాడు.

తన పేరు దేవయాని అనీ, స్వగ్రామం మిడ్నాపూర్ అనీ, ఉద్యోగరీత్యా తాను కోల్ కత్తాకి వచ్చిందనీ, ఓ ప్రైవేట్ స్కూల్లో టీచర్ గా పనిచేస్తోందనీ, చౌరంఘీలేన్ లో ఓ వర్కింగ్ విమెన్స్ హాస్టల్లో ఉంటోందనీ చెప్పిందామె. వస్త్రధారణలో పొందిక, మనిషిలో సిగ్గరితనమూ అతన్ని ఆకట్టుకున్నాయి. చీరలో సెక్సీగా అనిపించింది. మచ్చిక చేసుకుని, కోల్ కత్తా వదిలే లోపున ఆమెను పక్కలోకి లాగాలని నిశ్చయించుకున్నాడు.

ఆమెకు అతని పైన సదభిప్రాయం కలగడంతో, రోజూ సాయంత్రపు వేళ కలుసుకునేవారు ఇద్దరూ. ట్రామ్ లో తిరిగేవారు. ఐస్ క్రీమ్ పార్లర్స్ కి వెళ్ళేవారు. ఈడెన్ గార్డెన్స్ లో కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకునేవారు. రాత్రి ఎనిమిది గంటలకల్లా ఆమెను హాస్టల్ సమీపంలో దిగబెట్టేవాడు అతను.

ఇక రెండు రోజుల్లో కోల్ కత్తా వదిలి వెళతాడనగా, తమ స్నేహానికి గుర్తుగా చిన్న పార్టీ ఏర్పాటుచేసానంటూ, ఆ సాయంత్రం దేవయానిని తాను వుండే గెస్ట్ హౌస్ కి తీసుకువెళ్ళాడు నరసింహం. కాక్ టెయిలూ, డిన్నరూ పూర్తయేసరికి రాత్రి పదయిపోయింది.

దేవయాని వాచ్ చూసుకుని కంగారుపడుతూ, “ఓ మై గాడ్! ఎనిమిది దాటితే హాస్టల్ డోర్ లాక్ చేసేస్తారు. ముందుగా లేట్ పర్మిషన్ తీసుకున్నవారినే లోపలికి ఎలవ్ చేస్తారు” అంది.

“డోంట్ వర్రీ. ఈ రాత్రికి ఇక్కడే ఉండిపో. తెల్లవారాక వెళ్ళొచ్చును. రాత్రి ఎవరో ఫ్రెండ్ ది బర్త్ డే పార్టీ బాగా లేటయిందనీ, అందుకే రాలేకపోయావనీ చెబుదువుగాని” అన్నాడతను.

రాత్రి పదకొండు గంటల వరకు టీవీ చూస్తూ కూర్చున్నారు ఇద్దరూ. తరువాత పడుకునేందుకు లేచారు…హఠాత్తుగా ఆమెను కౌగలించుకుని, పెదవుల మీద గాఢంగా ముద్దుపెట్టుకున్నాడు నరసింహం. ఆమె తెల్లబోయి, ప్రతిఘటించబోయింది. కానీ కౌగిలింతలోని పులకింత, ముద్దులోని మాధుర్యం మత్తుకు గురిచేయడంతో అది వ్యర్థప్రయత్నమే అయింది. ఆ రాత్రి రతిక్రీడలో మునకలు వేసారు ఇద్దరూ…..

మర్నాటి ఉదయం నరసింహానికి మెలకువ వచ్చేసరికి తొమ్మిది దాటిపోయింది. గదిలో దేవయాని కనిపించలేదు. వాష్ రూమ్ కి వెళ్ళిందనుకున్నాడు. ఎంతసేపటికీ తిరిగిరాకపోయేసరికి వాష్ రూమ్ కి వెళ్ళి చూసాడు. ఖాళీగా ఉందది. విస్తుపోతూ సూట్ అంతా వెదికినా ఆమె జాడ లేదు. మాణింగ్ వాక్ కి వెళ్ళిందేమోననుకుంటే, టీపాయ్ మీద ఉంచిన ఆమె హ్యాండ్ బ్యాగ్ కూడా కనిపించలేదు. ఎవరి కంటా పడకూడదని తెల్లవారకుండానే వెళ్ళిపోయివుంటుందనీ, తన నిద్ర పాడుచేయడం ఇష్టంలేక లేపలేదనీ అనుకున్నాడు.

హఠాత్తుగా నరసింహం చూపులు కార్నర్ టేబుల్ పైన పడ్డాయి. దాని మీద ఉండవలసిన అతని ల్యాప్ టాప్ కనిపించలేదు! బెడ్ సైడ్ ర్యాక్ మీద పెట్టిన సెల్ ఫోను, టైటాన్ వాచ్ కూడా కనిపించలేదు. ఏదో అనుమానం పొడసూపడంతో గబగబా టేబుల్ సొరుగు తెరచి చూసాడు. అందులో పెట్టిన మనీపర్స్, బ్యాంక్ డెబిట్, క్రెడిట్ కార్డులూ, ఐ.డి. కార్డూ మాయమయ్యాయి!! పర్సులో పదివేలు ఉన్నాయి… గుండె ఝళ్ళుమంది.

వెంటనే గెస్ట్ హౌస్ వాచ్ మేన్ కి ఇంటర్ కామ్ లో ఫోన్ చేసి, దేవయాని గురించి వాకబుచేసాడు. తెల్లవారుఝామునే ఆమె వెళ్ళిపోయిందనీ, చేతిలో ట్రావెల్ బ్యాగ్ ఉందనీ చెప్పాడతను… అలాంటి అనుభవం ఎప్పుడూ ఎదురవలేదు నరసింహానికి. మెదడు మొద్దుబారిపోవడంతో తల పట్టుకుని బెడ్ మీద కూలబడ్డాడు.

అదిగో, అప్పుడే పడింది అతని చూపు – టీపాయ్ క్రింద రెపరెపలాడుతున్న కాగితం మీద. చటుక్కున దాన్ని తీసి చూసాడు. అది ‘శారీ సుందరి’ దేవయాని ఆంగ్లంలో రాసిపెట్టిన ఉత్తరం –

‘హే, బ్లడీ ఫ్లర్ట్! ఈ పాటికి గేమ్ అర్థమయివుంటుందనుకుంటాను నీకు…నీ ల్యాప్ టాప్, ఫోన్, మనీ, డెబిట్-క్రెడిట్ కార్డ్స్, వాచ్ నాతో తీసుకుపోతున్నాను - రాత్రి నీతో పొందిన అనుభవానికి జ్ఞాపికలుగా!... బై ద బై, ఆ కాఫీ గాళ్ గురించి నేను చెప్పినవేవీ నిజాలు కావు. ఆమె నీ కాఫీలో వేసిన గుళికలు హెల్త్ పిల్సే. డ్రగ్ కాదు. ఆమె అప్పుడప్పుడు స్నేహితులతో ఆ కఫేకి వస్తుంటుంది. కాఫీలో తులసి గుళికలను కలుపుకుని త్రాగుతుంటారు వాళ్ళు. ఆ విషయం చాలాసార్లు గమనించాను నేను.

నీ వాలకం కనిపెట్టి, ఆమె అలవాటును నాకు ఎడ్వాంటేజ్ గా మార్చుకోవాలనుకున్నాను. నీ కాఫీని ఒలకబోసి డ్రామా ఆడాను. ఆమె గురించి చెడుగా చెప్పాను. నేను ఊహించినట్టే, నన్ను నమ్మి, నావెంట పడ్డావు నువ్వు…నాగురించి నీకు చెప్పిన వివరాలు కూడా నిజం కాదు. నా రెసిడెన్స్ కూడా!

ఆడవాళ్ళను చూసి చొంగకార్చుకుంటూ వారిని ఎక్స్ ప్లాయిట్ చేయాలనుకునే నీలాంటి విమనైజర్స్ ని బకరాలను చేసి బుద్ధిచెప్పడం నా హాబీ!...నాకోసం వెదకడానికి ప్రయత్నించకు, నీ పరువే పోతుంది…బై, ఫర్ ఎవర్!’

కంపెనీవాళ్ళకు ఏదో చెప్పి, వారి సాయంతో తిరిగివచ్చాడతను.

#

నరసింహం చెప్పడం ముగించగానే మిత్రుల మధ్య భయంకర నిశ్శబ్దం అలముకుంది.

“దెబ్బతో తాగిందంతా దిగిపోయింది, భయ్యా!” అన్నాడు ఓ మిత్రుడు, నిశ్శబ్దాన్ని చీల్చుతూ.

“కోల్ కత్తా వెళ్ళొచ్చి కత్తిలాంటి కథ చెబుతావనుకుంటే…సుత్తిదెబ్బలు తినొచ్చావేంట్రా, మామా!” అన్నాడు మరో మిత్రుడు.

“పద, బ్రో! కోల్ కత్తా వెళదాం. ఆ మాయలాడిని వెదికి పట్టుకుని తగిన బుద్ధి చెబుదాం” కోపంతో ఊగిపోయాడు ఇంకొకడు.

తల అడ్డుగా త్రిప్పాడు నరసింహం. “లేదురా. ఆమె చేసింది కరెక్టేననిపిస్తోంది నాకు. విస్తట్లో పంచభక్ష్య పరమాన్నాలూ పెట్టుకుని ఎంగిలి కూటికి ఎగబడడం తప్పే! ఆ అనుభవం నాకళ్ళు తెరిపించింది. ఇకమీదట పరాయి స్త్రీ జోలికి పోకూడదని తీర్మానించుకున్నాను…” అంటూన్న మిత్రుడి వంక నోళ్ళు వెళ్ళబెట్టి చూసారంతా.