కళా విహీనం..

నిన్న

నే..ఒక చిత్తరువు చూసాను

చిత్తరువు అనుట కన్న..

అదొక సౌందర్య సంపద అనుట మిన్న

చెట్టు నీడలో..

చిరు చెమటలు చిందిస్తూ

చిరు నవ్వులు ఒలికిస్తూ

చేతిలో చేయి కలుపుతూ

చిత్తం లో కలిగిన తన చిరకాలపు కోరికను

చెలితో..చెలికాడు 

చిలక పలుకులు పలికినట్లు పలుకుతుంటే

ప్రకృతి పులకరించి

చిరుజల్లులు కురిపించగా

చిన్నది చిన్నోడి చిరు గుండెపై

చిలిపిగా వాలిపోయినట్టు..

అద్భుత సౌందర్యం ఆ చిత్తరువు సొంతం

నేడు..

ఆ అద్భుత ప్రేమ కళాఖండం లో

ప్రేమను నే..కానలేకపోతిని

పరవశించిన ప్రకృతి అందాలు

నా మనసుకి అగుపడలేదు

చేతిలో చేయి వేసుకున్న బాసల్లో

ఆశలు.. నే..చూడనైతి

ఏమైంది నేడు నా హృదికి?

సౌందర్యం.. చిత్తరువుదా!

లేక చూసే నా కళ్లదా!

లేక చూపించే నా హృదయం దా?

చిత్తరువెంత అందంగా ఉన్ననూ

ప్రకృతి ఎంత ఉల్లాసంగా ఉన్ననూ

నా హృది పాడే గీతం..మధురం కానప్పుడు

వర్ణములెన్ననూ.. భంగిమలెన్ని ఉన్ననూ

కాంచలేవు..నా కన్నులు

ఊహించలేవు..నా తలపులు

అందుకేనేమో...

అంతా ..కళా విహీనం

చుట్టూ సౌందర్య విహీనం

అలాంటి బతుకే కాదా...ఎంతో హీనం

          .....రాజ్.....