వధ్య శిల

జీవన క్రతువు పూర్తయ్యక ;

తీతువు ఋతువు మొదల య్యాక

అనుభూతుల రెక్కలు తెగి పడి

వార్ధక్యం జీవన వధ్య శిల పై 

ఒరిగాక మదిలో వినిపిస్తుంది 

మరణ మృదంగ ధ్వని !

మమతలు ఇంకిన ఎ డారి లో

ప్రేమ ఒయాసిస్సు కోసం 

ముసురు ప ట్టిన ఆకాశం లో 

వెలిగే ఇంద్ర ధనస్సు ల కోసం

ఎదురు చూపులు ఎండ మావులే 

చెదలు తిన్న పుస్తకాలు ;

వెలిసిన వర్ణ చిత్రాలు 

క ల్లోల కడలి కెర టా లు 

పాత మంచం మీద 

మినుక్కు మినుక్కు మంటున్న 

ఒంటరి వ్రుద్ద నక్షత్రం !

లౌక్యం లేక 

సౌఖ్యా ల కూ దూరమై 

దయా బిక్ష ల బ్రాంతి కలిగించే 

దయ మరణ స్మరణ వాళ్ళు 

చేస్తుంటే 

జీ వితానికి 

మరణానికి 

మధ్య ప్రాణం 

సందిగ్ద దగ్ద గీతమై 

అనివా ర్య మైన ముదిమి 

హింస ద్వనిని అదమ లేన ప్పుడు 

ప్రతీ రాత్రీ ఒక దీర్ఘ కా ళ 

రాత్రి గా 

మారుతుంది !

ప్రతి శ్వాసా 

మృత్యు ధ్యాస లో 

ధ్యాన మవుతుంది !