ମୋ ମନର ଶବ୍ଦ ସବୁ

ନା ପ୍ରତିଫଳନ , ନା ପ୍ରତିସରଣ ,

ନା ବିକିରଣ ,

ବାସ୍ କିଛି ଧ୍ଵନି ,

କିଛି ପ୍ରତିଧ୍ଵନି ,

କିଛି ଶବ୍ଦ ,

କିଛି ପ୍ରତିଶବ୍ଦ ,

ଆଉ ସେ ସବୁ ଭିତରେ ଚାଲିଥାଏ ଖାଲି ,

ଘର୍ଷଣ ....,

ପ୍ରତି ଘର୍ଷଣ ଦିଏ କିଛି ଫଳାଫଳ ,

କେବେ ଆକର୍ଷଣ , 

କେବେ ବିକର୍ଶଣ ....।

ଶବ୍ଦ ସବୁ ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ 

ଖୁବ୍ ବାଡେଇ ହୁଏ ,

ଭାରି ଜୋର୍ ରେ ଶବ୍ଦ ହୁଏ ,

କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦ କେବେ ବି 

ଘଡଘଡି ପରି 

ପୁରା ଦୁନିଆ ଦୂଲ୍କେଇ ପାରେନି ,

ବନ୍ଦ ରହି ଯାଏ ସେଇ କାଚ ଘର ଭିତରେ ,

ପୁଣି ଥରେ ଫେରି ଆସେ 

ଉତ୍ପତ୍ତି ସ୍ଥଳ କୁ ....।

କେବେ ଶବ୍ଦ ସବୁ ର ଘର୍ଷଣ 

ଦେଇ ପାରେନି ବିଜୁଳି ପରି ଆଲୋକ ,

ହଁ ବରଂ ବହିଯାଏ 

ମହାସାଗର ....।

କେବେ ଶବ୍ଦ ପୁଣି ଗୋଡେଇ ହୋଇ ରହିଯାଏ ,

ଅକ୍ଟୋପସ ର ସେଇ ଗୋଡ଼ ରେ ଗୋଡେଇ ହେଲା ପରି ,

କିଛି କ୍ଷଣ ସ୍ଥାଣୁ ପାଲଟି ଯାଏ ,,

ସବୁ ଭାବନା ,

କିନ୍ତୁ ପୁଣି ଅନେକ ବୁଦ୍ଧି କୁ ଲଗେଇ 

ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଏ ସେ ଜାଲକ ରୁ ....।

କେବେ ଶବ୍ଦ ସବୁ 

ଥାକ ଥାକ ହୋଇ ରହିଯାଏ ,

ବାଦଲ ଫଟା ବର୍ଷା ର ଠିକ୍ ରୂପ ନେବା ସମୟରେ ,

 ଦାୟିତ୍ଵ ରୂପକ ବାୟୁ ଟି ଚାପ ପକେଇ ଦିଏ ,

ଆଉ ଚାପି ହୋଇ ରହିଯାଏ 

ଭାବନା ଆଉ ମନ ରେ ଭୂତ୍ୱକ ଭିତରେ ....,

ପାଲଟି ଯାଏ 

ମୃତ ଆଗ୍ନେୟ ଗିରି ଟିଏ ,

ଖାଲି ମନ ରେ ଭୟ ,

କେବେ ସେ ଜୀବନ୍ତ ନ ହେଉ ,

କେବେ ତା ଭାବନା ର ଶବ୍ଦ 

ଲାଭା ପରି ଉଦ୍ଗିରଣ ନ ହେଉ ,

କେବେ ତା ଶବ୍ଦ ର 

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଉଷ୍ମତା ,

ପୋଡ଼ି ନ ଦେଉ କିଛି 

ମିଛ ଚେହେରା କୁ ।