ତୁମେ କଣ ଯାଦୁଗର

ଜାଣିଛ ....., 
ନାଇଁ ମ ତୁମେ କେମିତି ଜାଣିବ ଯେ ....?

ମୁଁ ତ ତୁମକୁ କେବେ କିଛି କହେନା ....।

ହେଲେ ବି ତ ତୁମେ ପଢ଼ି ନିଅ ପରା ମୋ ଆଖିର ଭାଷା .....।

ତେବେ ....., 
କାହିଁକି କହିବି ଅଧର ଖୋଲି ....।

ହେଇଟି ଶୁଣୁଛ କି .....?

ନା ନା , ଶୁଣ ନା ତୁମେ ....,

ଖାଲି କହିବି ସିନା ଶୁଣ ବୋଲି , 
କିନ୍ତୁ ପୁଣି ଥରେ ମୁହଁ ଫେରେଇ ଆଣିବି ....,

କିଛି ନାହିଁ କହି ....।

ତୁମେ ଦୂର ରେ ରହି ଖାଲି ଚାହିଁ ଥାଅ ମୋତେ ....।

ମୋବାଇଲ ର ଆର ପଟରେ , 
ଭିଡିଓ କଲ୍ ଟା କେତେବେଳେ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଲମ୍ବି ଯାଏ , 
ଜଣା ବି ପଡେନା .....।

କାହାର ବି ମନ ହୁଏନା , 
ଫୋନ ଟା କାଟିବାକୁ , 

କିଛି ନ କହି ଖାଲି ତୁମେ ଚାହିଁ ରୁହ , 

ଓଃ...., 
କି ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ତୁମର ସେ ଚାହିଁବା ଟା.....।

ମୁଁ ଯେ ଖାଲି ତୁମର , 
ଯେବେ ତୁମେ କୁହ ..., କି ତୁମେ ଖାଲି ମୋର ..., 
ଆଉ ମୁଁ ଖାଲି ତୁମର ....,

ସେ ନିଜର ପଣିଆ ଟା ମୋତେ ଖୁସି ରେ କନ୍ଦେଇ ଦିଏ .....।

ଆଖିରୁ ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ ବହି ଯାଏ , 
ପୁଣି ତୁମେ କୁହ ..., 
ପାଗିଳି ଟା ....।

ଖୁସି ରେ କିଏ କାନ୍ଦେ.....।

କେମିତି ବୁଝେଇବି ମୁଁ ତୁମକୁ ,
ତୁମର ସେଇ ଦୁଇ ପଦ କଥା ଯେ କେତେ ମିଠା ଲାଗେ .....।

ତୁମେ ଯେବେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଅ, 
ମୁଁ ଚାହିଁ ରହି ଥାଏ ତୁମ ବାଟ କୁ ....।

ତୁମେ ବିରତି ପାଇଲେ ମୋତେ ଖୋଜ , 
ଆଉ ମୁଁ ଅଭିମାନ କରି ବସେ , 
କଥା ହେବିନି ବୋଲି ଜିଦ୍ ଧରେ , 
ତୁମେ କିନ୍ତୁ ମନେଇ ନିଅ....।

କେଜାଣି କି ଜାଦୁଗର ତୁମେ ....।

ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ରାଗି ପାରେନା ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ....।

ସତରେ କଣ ଯାଦୁଗର ଟା ତୁମେ ....?