ଚାଳକ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ପ୍ରଦୀପ୍ତ କର ଦୈବତ ଶିଖା

ପରାଣ-କନ୍ଦରେ

ସୁମଧୁର କର ଭବ-ବନ୍ଧନ

ପ୍ରଣୟ-ସ୍ପନ୍ଦରେ ।

ପବିତ୍ର କର ସକଳ କର୍ମ

ଧର୍ମର ନିକଷେ,

ମଙ୍ଗଳ ହେଉ ଯେତେ ଉଦ୍ ଯୋଗ

ଜନ ହିତ-ପରଶେ ।

ସାର୍ଥକ ହେଉ କ୍ଷୁଦ୍ର-ଜୀବନ

ବିଶ୍ଵ-ଜୀବନେ ଲାଗି,

ଆନନ୍ଦମୟ ହେଉ ଏ ଚିତ୍ତ

ସହସ୍ର ସୁଖେ ଭାଗୀ ।

ଅମୃତ ହେଉ ମର ଏ ସତ୍ତା

ଅନିତ୍ୟ ପରିହରି,

ମହାନ୍ ହେଉ ଏ ମଳିନ ଜୀବନ

ବିରାଟରେ ଅନୁସରି ।

ଘୁଞ୍ଚାଅ ଚିତ୍ତୁ ଦୈନ୍ୟ-ଭାବନା

ଗରିମାରେ ଭର ପ୍ରାଣ,

ପ୍ରଲୋଭନେ,ପର-ଆଲୋଚନେ କର,

ସଂଯତ, ନ୍ୟାୟବାନ୍ ।

ନିଃଶେଷ କର ଅହମିକା ମନୁ

ହିଆ ମୈତ୍ରୀରେ ଭର,

କରୁଣାର ଧାରା ବୋହି ନେଇଯାଉ

ବିଭେଦ ଆପଣା-ପର ।

କୃତାର୍ଥ କର ମାନବ-ଜୀବନ

ଶୁଭ, ଆନନ୍ଦ-ମୟ,

ଯଥାର୍ଥ ହେଉ ପ୍ରତି ଉଦ୍ୟମ,

ବିଶୁଦ୍ଧ, ନିର୍ଭୟ ।

ସମାପ୍ତ