କରମ ମୋର ଫଟା

କା' ଆଗେ କହିବି ମୋର କରମ ତ ଫଟା,

ଆସୁଥିଲେ ମୋତେ କେତେ ବର ଗୋଟା ଗୋଟା।

ବାପା,ମାଆ-ଶେଷେ ହେଲେ ମୋଅରି ବଇରୀ ,

ଏ କଞ୍ଜୁସ୍ ହାତେ-ଦେଲେ ମୋ ଜୀବନ ଡୋରି ।।

ଦେଖିଥିଲି ଯେତେ ଯାହା ସୁନ୍ଦର ସପନ ,

ଏ ଲୋକଟା ଲାଗି ହେଲା ସବୁ ଅକାରଣ ।।

ଭାବିଥିଲି ସାଜି ହୋଇ ସହରେ ବୁଲିବି,

ଘରେ ନ ରାନ୍ଧିକି ନିତି ବାହାରେ ଖାଇବି ।।

ଭଳି ଭଳି ଶାଢି,ଚୁଡ଼ି ଗହଣାକୁ ମଣ୍ଡି ,

ଉଜ୍ଜଳ କରିବି ମୁହଁ ବଢ଼େଇବି ଗଣ୍ଡି ।।

ବୁଢ଼ା, ବୁଢ଼ୀ ଦୁଇଟା ଠୁଁ ଖଣ୍ଡେ ଦୂରେ ରହି ,

ଶାନ୍ତିରେ ନିଃଶ୍ଵାସ ଟିକେ ମାରିବି ଯେ ମୁହିଁ ।।

ହେଲେ ଏଇ କର୍ଣ୍ଣ ପୁଅ ଏଡ଼ିକି ଚତୁର ,

କିଛି ଶୁଣିଲାନି ଦେଲି ଯେତେକ ମନ୍ତର ।।

ବୋପା-ମାଆ ନାଁ ଜପେ, ରାତି ଆଉ ଦିନ ,

ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ କଲା ଗଣ୍ଠିର ରତନ ।।

ଓଲଟି କହିଲା ମୋତେ ,"ଆଡ଼ଯଷ୍ଟ କର ,

ନ ପାରିଲେ ଯାଆ-ତୁହି, ତୋର ବାପ ଘର ।।

ଜାଣିଅଛୁ , ମୁହିଁ ଅଟେ ସାମାନ୍ୟ କିରାଣୀ

ତୋହ ପାଇଁ ହାତୀ, ଛତି ନ ପାରିବି ଆଣି ।।

ମୋର ବାପା,ମାଆ କେବେ ଯଦି ହେଲେ ଅଡା ଡାଳି ,

ଜାଣିଥା' ମୁହେଁ ତୋର ଦେବି ଚୂନ କାଳି ।।

ସାହି ସାରା ବୁଲେଇବି ବାପା ଭାଇ ଡାକି ,

ଖୋଲିଦେବି ତୋ ଗୁମର, ରଖିବିନି ବାକି ।।"

ସେଇ ଦିନୁ ଡରି ମରି ସପନକୁ ଭୁଲି,

ପଡ଼ି ରହି ଏଠାରେ ମୁଁ ଫୁଙ୍କୁଅଛି ଚୁଲି ।।

ଘର କଥା ବୁଝୁ ବୁଝୁ ଦିନ ଯାଏ ସରି ,

ଦହଗଞ୍ଜ ହେଉଛି ମୁଁ ୟା’ର ହାତ ଧରି ।।

ଜେମା, କମଳି,ରତନି,ଗୁରେଇ ଆଗରେ ,

ଦେଖେଇ ହେଇ ପାରୁନି ଜମାରୁ ବାଗରେ ।।

ପୁଅଟାକୁ କହିଲି ଯେ ବତେଇ ଶିଖେଇ ,

'ବାପା ଆଗେ କହିବୁ ତୁ ଲଗେଇ ଜୁଟେଇ ।।

ତୁମେ ଗଲାପରେ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଚାଲି ,

ଜେଜେ,ଜେଜୀ ଦେଉଛନ୍ତି ମାଆକୁ ମୋ ଗାଳି ।।

କିଛି ନ କହିକି ମାଆ ଖାଲି ଯା' କାନ୍ଦୁଛି ,

ମଝିରେ ମଝିରେ ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦୁଛି ।।'

ମୋ କଥା ସରିନି ପୁଅ-ଗଲା ଯେ ହୁରୁଡ଼ି ,

ବାପଠାରୁ ଆଉଟିକେ କଲା ବଡ଼ ରଡି ।।

"ଏମିତି ଖରାପ କଥା ଶିଖେଇଲେ ମୋତେ ,

ଜାଣିଥା' ଧକ୍କା ଦେଇ, ଘରୁ କାଢ଼ିଦେବି ତୋତେ ।।

ବାପାଙ୍କୁ ମୁଁ କହିଦେବି ଶିଖେଇଛୁ ଯାହା,

ଲାଜ ଲାଗୁଅଛି ତୋତେ ଡାକିବାକୁ ମାଆ ।।

ଠାକୁର ସମାନ ଜେଜେ,ଜେଜୀ କଲେ କୋପ ,

ଆମ ଉପରେ ପଡ଼ିବ ତାଙ୍କ ଅଭିଶାପ ।।

ସେବା କଲେ-ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେବେ ସିଏ ଢାଳି ,

ଆପଦ,ବିପଦ କେତେ ଯିବ ସବୁ ଟଳି ।।

ଏତିକି କଥା ଜାଣିନୁ ହେଇଛୁ କି ମାଆ !

କହୁଛି ମୁଁ ଆଜିଠାରୁ ତୁ ସୁଧୁରି ଯାଆ ।।

ନ ହେଲେ ତୋ ବୟସ ବଢ଼ିଗଲା ପରେ ,

ଛାଡି ଆସିବି ମୁଁ ତୋତେ ବୃଦ୍ଧ ଆଶ୍ରମରେ ।।"

ପୁଅ କଥା ଶୁଣି ମୋର ଉଦେ ହେଲା ବୁଦ୍ଧି ,

ୟାଙ୍କ ଆଗେ ଆଉ ଜମା କରୁନାହିଁ ଜିଦି ।।

ସେଇ ଦିନ ଠାରୁ କେବେ କରିନି ମୁଁ ରଡି-

ଶାଶୁ,ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କୁ ଏକା ଯିବାଲାଗି ଛାଡି ।।

ବି ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା, ଅନୁଗୋଳ