काव्यमय गोष्ट
काव्यमय गोष्ट
बाळ पार्वतीचा
केळी नारळीचे बनं
पार्वती न्हायाच ठिकानं ।
पार्वती न्हायाला बसली
मळी अंगाची काढली ।
त्याचा पुतळा बनवला
राखण दारावर ठेवला ।
नाव गणपती ठेवले
बाळ दारात बसवले ।
शंकर तपेचे उठले
हाती त्रिशूळ घेतले ।
शंकर वाड्यापाशी आले
बाळ दंडवत त्यांना घाले ।
बाळ बोले शंकराला
कोण तुम्ही कसे आला ।
कोणी कोणा ओळखेना
बाळही हट्ट सोडेना ।
युध्द दोघाचे लागले
पार्वतीला ना कळले ।
कोणी कोणा आवरेना
बाळ दाखवीतो बाणा ।
राग शंकराला आला
त्रिशूळ फेकून मारला ।
मान बाळाची छाटली
पार्वती न्हाऊन उठली ।
बाळ कोणी हा मारला
जाब पुसे शंकराला ।