તું જાણે છે .
તું જાણે છે .
તું પવનની સાથે .
સમયનો સમજોતો નહીં કરી શકે .
કારણ
હું જાણું છું .તારી ભીતરને
તારામાં ઉછળતા તરંગોને .
તારામાં વહેતા પેલા વેદના રૂપી રેંગિસ્તાનને .
તેમ -છતાં
તું પવનની સાથે .
સમયનો સમજોતો નહીં કરી શકે .
કારણ
દરેક પરિસ્થિતિ માં ,તારું મહાયોગદાન છે .
તું અતૃપ્ત છે .
છતાં
વહેતા જળના પ્રવાહને તૂપ્ત કરવા ઈષે છૅ .
અેટલે જ
તારી ભીતરમાં પડેલા ,દટાયેલા ગમો ને
હું સહેલાઇથી ઉકેલી શકું છું .
પણ
મારી એક ફરિયાદ છે . તને
મયાઁદાની રાખ કરી શકે તો ! કરી લે
નહીંતર આયખામાં ન ભૂલવા જેવી સવાર પણ ...
તું ભૂલી જઈશ .
પણ
હું જાણું છું .તારા અંતિમ સત્વને
નહી કરી શકે ,એ પરંપરાનો ભૂકો
રચી લઇશ , મારી આક્રૂતિને . પણ
તું , પવનની સાથે સમયનો સમજોતો નહીં કરી શકે .
યુગો સુધી, રચતો રહીશ ,રચાતો રહીશ
તારી નિયતિમાં શોધ્યા કરીશ .
એ ખોવાયેલા સ્રૂયઁને , કયારેક સૂકાયેલા અસ્તિત્વમાં
પણ
તરસ છીપાવવા વાદળી નહી બની શકે .
કારણ
યથા નામ તથા ગુણ તારી પ્રકૃતિ છે .
અેટલે જ
હું
નગર વસાવવા માગું છું .તારી આંખોમાં
ઓ ...કવિતા , ઓ મુસાફર તું ..
સાંભળે છે . ને ... !