ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ

{୧}

ପହିଲି ଅନୁଭବ ସବୁବେଳେ , କୌତୂହଳପ୍ରଦ , ଭୟମିଶ୍ର ଓ ଅସହଜ ! ଥରେ ଦେହସୁଆ ହୋଇଗଲେ , ସ୍ପୃହାହୀନ ଗତାନୁଗତିକ!

ଲେଉଟାଣି ହୋଇ କୁନି ଫେରିଥିଲା ଗାଁ କୁ । ଆଖିଏ ସ୍ୱପ୍ନ ନେଇ ଶାଶୁଘର ଯାଇଥିବା ଝିଅଟିର , ପହିଲି ବାପଘର ବାହୁଡାର ଦୃଶ୍ୟ ଭାରି ମନୋରମ ।

ପାଦକଚାଡି , ଆଖି ନଚାଇ କେଡେ ବାଗରେ ବଖାଣେ ,

ହଁ! ସବୁ ସୁଖ ତା' ଝୁଲଣାରେ ।

ଶାଶୁଘର ବଡକଥା ଗପିଗପି ତଣ୍ଟି ଶୁଖିଯାଏ , ଗପ ସରେନା ।

ଦିନ କେଇଟାରେ ଭଲତକ ସାଉଁଟିବାକୁ ତର ନାହିଁ , ମନ୍ଦ ଦେଖିବ ବା

କେଉଁଠୁ ?

- ହଁଅଁ ଲୋ! ଭୁଲିଯିବୁନି ତ ଆଉ କଅଣ ?

- ବଉଳ? ମରିଯାନ୍ତି କି ମୁଁ । ଏଇପା' ଯାଉଥିଲି ତୋ' ପାଖକୁ । ଯାହେଉ ତୁ ଆସିଗଲୁ । ବସେଏ ।

ଲିମାକୁ ଟାଣିନେଇ , କୋଳରେ

ବସାଇଦେଲା କୁନି । ଏବେ ଚାଲିବ କବାଟକିଳା ଗପ । ସମସ୍ତିଙ୍କୁ ତାଗିଦ୍ କରିଦେଇ ଛାତ ଉପରକୁ

ମାଡିଗଲେ ଦୁଇ ବାନ୍ଧବୀ ।

{୨}

- ଉଁ!

- କ'ଣ?

- କହ

- କ'ଣ?

- କେମିତି?

- ଚୁପ୍! ଲାଜ ।

- ମୋତେ?

- ହୁଁ! ନ' ଠେକିଲେ ଶିଖିବୁ ନାହିଁ ।

- ହଉ ତା'ହେଲେ, ମୁଁ ଯାଉଛି ।

- ରାଗେନା ଲୋ । କହୁଛି କହୁଛି ।

- କହଅ

- ଆମେ ଯା' ଭାବନ୍ତି, ଠିକ୍ ସେୟା

ହୁଏନି । ପୁଅ ଗୁଡା ସତରେ ଭାରି ଓପାସିଆ ।

- ହିଁ ହିଁ. । ଠିକ୍ ଅଛୁ ତ଼ ତୁ ?

- ଆଉ! ତୋ' ବଉଳ କ'ଣ କିଛି କମ୍ କି ?

- ପୁଣି? ଅଡୁଆ କ'ଣ ଯେ ?

- ଅଡୁଆ ସେଇଠି ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ । ହଜାରେ ସନ୍ଦେହ ମନରେ । ନୂଆ ଗାଡିକୁ ପରଖିଲା

ପରି ପରୀକ୍ଷା! ପାନରୁ ଚୂନ ଖସିଗଲେ , କଥା ସଇଲା ।

- ଖୋଲିକି କହ । ବୁଲାବଙ୍କା କରେନା କହିଦେଉଛି ।

- ଆଲୋ, ପଶୁପଶୁ ପଚାରିଲେ, ' ମୁଁ ତୁମର ପ୍ରଥମ ତ଼?"

- ଆଁଆଁ! କ’ଣ କହିଲୁ ତୁ ?

- ସମସ୍ତେ ଯା କହନ୍ତି । ମୁହଁ କୁ ଶୁଖେଇ, ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ, ଥରେ ହଁ କରିଦେଲେ କଥାସଇଲା । ସେତକରେ ଖୁସି ।

- ହିଁ ହିଁ ହିଁ ହିଁ .

- ହିଁ ହିଁ ହିଁ ହିଁ ..

{୩}

ରେଳଧାରଣା ପରି ନାରୀ । ନିଜ ଠୁଁ ହଜାରେ ଗୁଣ ଓଜନିଆ ବୋଝ ପିଠିରେ ବୋହିବାହି ଖାଲି

ବାଣ୍ଟୁଥିବ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ । ବଦଳରେ ବାରମ୍ବାର ସାମ୍ନା କରୁଥିବ , ବେଳ ଅବେଳରେ ଆକସ୍ମିକ ଦୁର୍ଘଟଣା ସବୁ !

ଏଇ ମଥା ପାତି ସହିଯିବା ଗୁଣଟିକୁ , ଘୋଷାଇ ଘୋଷାଇ

ପିଆଇ ଦେଇଥିଲା ମା' ଲିମାକୁ ।

ସେଥିନେଇ ଲିମାର କିଛି ଅଡୁଆ ନଥିଲା ।

କିନ୍ତୁ , ସ୍ୱାମୀ ବୋଲି ଯେଉଁ ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷଟେ ପାଖରେ

, ପ୍ରଥମ ରାତିରେ ଯାଇ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ

କରିଦେବାକୁ ହେବ , ଏଇକଥାକୁ ନେଇ

ଦେହ ଶିହରେଇ ଉଠୁଥିଲା ଲିମାର । ସବୁ ପ୍ରକାର କଥା ଅକଥା , ବଉଳଠୁଁ ବୁଝି ନେଇଛି । କିନ୍ତୁ ଯୁଦ୍ଧ ପଡିଆରେ ତ ସେ ଏକା !

କ’ଣ ସବୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ହେବ ପ୍ରଶ୍ନ ବାଣ ? କେମିତି ସହଜ

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଉତ୍ତର ଦେଇ ମୁକୁଳି ହେବ ସନ୍ଦେହରୁ ?

ଗୋଟେ ନାରୀ ଜୀବନରେ କାହିଁକି ଜରୁରୀ ହୋଇପଡେ , ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ

ହିଁ ତା' ସ୍ୱାମୀ ହେବା ?

କାହିଁକି ଦେବାକୁ ପଡେ ଏଥିପାଇଁ ତାକୁ ଏତେ କୈଫିୟତ ?

ତା' ଅତୀତକୁ ଉଖାରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା କାହିଁକି

ପଡିଯାଏ ?

ତା' ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତିକୁ ବି କାହିଁକି ଅବିଶ୍ଵାସ

କରାଯାଏ ??? ଝିଅଟିଏ କାହିଁକି ସବୁବେଳେ ଦିଏ ଅଗ୍ନି

ପରୀକ୍ଷା ?

{୪}

ବହୁ ଅପେକ୍ଷିତ ଚତୁର୍ଥୀ ରାତିରେ , ବଡବଡ

ସାହାସିନୀଙ୍କର ବି ପାଣି ଫାଟିଯାଏ । ସେଥିରୁ ଲିମା ବର୍ତ୍ତିବ କେମିତି ? ପ୍ରୀୟାଂଶୁ ଆସି ଦରଜା ବନ୍ଦ କରିଦେବା ପରେ , ଲିମା ସୁମରଣା

କଲା ଏ' ଦୁନିଆ ଯାକର ଦୁଆର ତା'ପାଇଁ ମୁକୁଳି ଯା'ନ୍ତାନି ? ଧାଇଁ ପଳାନ୍ତା ଯୋଜନ ଦୂରକୁ । ଯେଉଁଠି ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ନଥିବ ଏବର ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା ।

କିନ୍ତୁ ! ଭିନ୍ନ ଥିଲା କିଛି ପରିବେଶ । ପ୍ରେମିକପଣରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ ରହିଥିଲେ , ପ୍ରୀୟାଂଶୁ । ନିଃସଙ୍କୋଚରେ ଲିମାକୁ ଛାତି ଉପରକୁ ଭିଡିନେଇ ପଚାରିଲେ -

- ନର୍ଭସ୍?

ହଁ କି ନାଁ ଲିମା ଜାଣିପାରୁ ନଥିଲା । ସେ ତ ଘୋଷିଦେଇ ଆସିଥିଲା ମାତ୍ର ଗୋଟାଏ ଉତ୍ତର - ହଁ

! ତୁମେ ହିଁ ମୋ' ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ ।

ଏଠି ପ୍ରୀୟାଂଶୁ ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ ନକରି , ଶେଷବତୀ

ଲିଭାଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ !

{୫}

ଏଥର !

ବାହାରେ ବୋଧେ ସକାଳ , ସକାଳ ହେବାକୁ

ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲା । ପହିଲି ରାତିରେ , ନିଦ ହୁଏ ଯେ

ହେବ ? ଅନ୍ଧାରରେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ନ'ଦେଖି ପାରିଲେ ବି ସ୍ପଷ୍ଟ ବୁଝି ନେବାରେ ଆଉ କିଛି ଅଡୁଆ ନଥିଲା । ଏଇ ରାତିରୁ ହିଁ ଗୋଟେ

ପ୍ରେମ ବିଶ୍ୱାସର ବଂଧଟିଏ ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଇଥିଲା । ନା କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା , ନା କିଛି ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ବାକି ରହିଥିଲା ।

ତଥାପି ବଉଳଠୁଁ ଏତେ ପ୍ରସ୍ତୁତି ନେଇ ଆସିଥିବା ପ୍ରଶ୍ନୋତ୍ତର କିଛି କାମ ନଦେବାରୁ , ନିଜଆଡୁ ଟିକେ ସାହାସିଆ ହୋଇ ଲିମା ପଚାରିଦେଲା ପ୍ରୀୟାଂଶୁଙ୍କୁ -

- କଥାଟିଏ ପଚାରିବି?

- ହୁଁ , ନିଶ୍ଚୟ

- ତୁମ ଜୀବନରେ ମୁଁ କ’ଣ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ???

ବିହ୍ୱୋଳିତ ହୋଇ , ଚୁମାଟିଏ

ଆଙ୍କିବା ଭିତରେ , ପ୍ରୀୟାଂଶୁର

ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଉତ୍ତର ଏୟା ଥିଲା -

- ନାଃ! ତୁମେ ମୋ' ଶେଷପ୍ରେମ !!!!