"ଯ‌ଉବନ ଥରେ ଗଲେ ଆଉ ଆସେନା"

ଯ‌ଉବନ ତୁମେ କେତେ ଯେ ସୁନ୍ଦର

ଭରି ଦିଅ ମନେ କୀରଣ ସୁଢୋଳ ।

ଆକାଶରେ ଉଡ଼ିବାକୁ ପରଟିଏ ଦିଅ

ପବନରେ ମନଟାକୁ ଖେଳି ବାକୁ ଦିଅ ।

ପ୍ରେମ ର ପରଶ ପାଇଁ ହୃଦୟ ବ୍ୟାକୁଳ

ସବୁ କିଛି ମିଠା ଲାଗେ ମନ ନବୀକରଣ ।

ଯଉବନ ସମୟ ଟା ବଡ଼ ଟଳମଳ

ଭାବିଚିନ୍ତି ପାଦଟି କୁ ଥାପରେ ଜୀବ ।

ଯ‌ଉବନେ ଉଦାମତ୍ତା ଭାରିତ ପ୍ରବଳ

ଏହାକୁ ସମ୍ଭାଳି ଚାଲରେ ସକଳ ।

ସକଳ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଏହି ତ ସମୟ

ସଫଳତା ପାଇବା ପାଇଁ କରରେ ପ୍ରୟାସ ।

ଯଉବନେ ଭୁଲ୍ କଲେ ପ୍ରସ୍ତାୟରେ ଜୀବ

ଏହାକୁ ସଜାଡି ପୁଣି ଚାଲରେ ସାଙ୍ଗ ।

ଭୁଲ୍ ପରେ ଭୁଲ୍ କଲେ ଜୀବ ନାରଖାର

ବିଷମୟ ଜୀବନଟା ହୁଏ ହଳାହଳ ।

ଯୈ।ବନ ସମୟ ତ ପର୍ବତ ସମ

ସଫଳତା ପାଇବାକୁ କରରେ ଉଦ୍ୟମ ।

ସମୟର ବେଗ ଟା ଅତିବ ପ୍ରଖର

ଯଉବନ ବୋହିଯିବ ହୋଇ ସରସର

ଜୀବନ ରେ ଯାହା କିଛି ପାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା

ଯ‌ଉବନେ, ବଳ ଥାଏ ସଫଳ ସିଡି ଚଢି ଯା ।



ଏହି ସମୟ କୁ ଅଯଥା ବିନିଷ୍ଟ କରନାହିଁ

ଥରେ ଗଲେ ଆଉ ତ କେବେ ଫେରେ ନାହିଁ ।