ଯୋଗନିଦ୍ରା ତେଜ ହେ ଈଶ୍ୱର

ଦୁଲୁକି ଉଠୁଛି ଛାତି ସ୍ବର୍ଗ ଇନ୍ଦ୍ରପୁରୀ

ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ରହୁ ନାହାନ୍ତି ଆଉ 

ମତ୍ତ ମାତଙ୍ଗ ସବୁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ

ଅନ୍ଧକାରମୟ ଦିଶେ ଦଶଦିଶ ଶୂନ୍ଯ ।

କୋଳାହଳ ମଧ୍ୟେ ଶୁଣି ସ୍ପଷ୍ଟ ବୁଝିହୁଏ ନାହିଁ

କିଏ କଣ କହୁଛନ୍ତି କଥା

କଣ ଅଟେ ପ୍ରକୃତ ସମସ୍ଯା

ଠଉରାଇବା ବଡ ମୁସ୍କିଲ ଏଠି

କଣ ସତ୍ଯ କଣ ଅବା ମିଥ୍ୟା ,

ଅରାଜକତା ଦୌରାତ୍ମ୍ଯ ପ୍ରାବଲ୍ୟ

ମିଳେନାହିଁ ସମାଧାନ ପନ୍ଥା ।

ସ୍ବର୍ଗପୁରରେ ଏବେ ସଭିଏଁ ଜଣେ ଜଣେ ଇନ୍ଦ୍ର

କିନ୍ତୁ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ବି ବରଷିବାକୁ

କାହାର ନାହିଁ ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ଵ ,

ନୀରସ ସବୁ ନଦନଦୀ

ଗଡିଆ ପୋଖରୀ ଶୁଷ୍କ ,

ଅଳପ ଗୋଳିଆ ପାଣିରେ

ଛଟପଟ ହେଉଛନ୍ତି ଛୋଟବଡ ମତ୍ସ୍ଯ 

ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ରଡି ଛାଡେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ।

ଅସୁର ମାନଙ୍କ କବଳରେ ଛାରଖାର 

ଏବେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ବର୍ଗପୁର

ହଜି ଯାଉଛି ସଂସ୍କାର, 

ଯୋଗନିଦ୍ରା ତେଜ କବି

ଅବତର ରାମ କୃଷ୍ଣ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ।