ଯେମିତି ଆସିଛି ଫଗୁଣ

ଯେମିତି ଆସିଛି ଫଗୁଣ

ସେମିତି ଚାଲିଯିବ,

କିନ୍ତୁ ତମେ ଥିବ , ତମେ ଥିବ, ତମେଥିବ ।

ଫୁଲ ବନେ ମହକ ନ ଥିବ,

କୋକିଳ ରାଗିଣୀ

ବେସୁରା ହୋଇଯିବ, ମଳୟ ପାଲଟିବ ଝଞ୍ଜା,

ତମେ କିନ୍ତୁ ନିଶବ୍ଦରେ ହସୁଥିବ ।

ଗଣୁଥିବ ଗୋଟି ଗୋଟି କେତେ ଥର

ଫଗୁଣ ଆସିଲା ଗଲା ,

ପାଚି ଆସୁଥିବା ନୁଖୁରା ବାଳରେ ,

ନିଦଉ ଥିବା ଆଖିର ପ୍ରାଚୀ ନଈ କୂଳେ ।

ସପନ ର ଜହ୍ନ ରାତି କାଇଁ ଗଲା ଖୋଜୁଥାଅ କବରୀ ଫିଟେଇ,କର ଲେଉଟାଇ ।

ସେ ଆଉ ଫେରେନା, ଲୁଚିଯାଏ

ବୟସର ନିଦାଘ ରେ,

ଭାଗ୍ୟର ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବକ୍ଷରେ।

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ମଧୁ ବରଷୁ ଥିଲା ସେଦିନ,

ଫଗୁଣ ର ପହିଲି ପରଶେ, ତମ ଦୁଇ ଆଖି ଭ୍ରମର ର ଭ୍ରମ,ନାଚି ନାଚି ନାଚି ଯାଉଥିଲ ପ୍ରେମ ର ନୀଳ ନଈ ନୀଳ ଧାର ପରି , କେଉଁ ଏକ ସିନ୍ଦୂରିତ ସକାଳେ , ପ୍ରେମ ଫଲଗୁ ବହୁଥିଲା ତମ ମହ ମହ ଉଦ୍ୟାନରେ ।

ଭାଳନା ସଖୀ , ଆମେ ପୁଣି ଭେଟ ହେବା ସରଗର ପାରିଜାତ ଉପବନେ, ଯେଉଁଠି ସଦା ଫଗୁଣ,ସଦା ମଳୟ ,

ସଦା ମିଳନର ଋତୁ ।