ଯେ ଯାଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ସେ ଯାଏଁ

ଯେ ଯାଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ସେ ଯାଏଁ ବିଶ୍ୱାସ 

ଘେନି ଜୀବ ଲୀଳା ଚଳେ ଅର୍ହ ନିଶ ।

ନିଃଶ୍ୱାସ ର ସାହାଯ୍ୟରେ ଜୀବ ମାନେ

ଶକ୍ତି ଆହରଣ କରି ଅନୁ କ୍ଷଣ ।

କରନ୍ତି ସଭିଏଁ ଭବେ ଆୟୁ ଭୋଗ

ନସ୍ୱର ଧରା ରେ ସୁଖ ଓ ସୌଭାଗ୍ୟ ।

ସମୃଦ୍ଧି କୃତିତ୍ୱ ଲଭି ପ୍ରଶଂସିତ

 ହୋଇ ଉଠେ ଜୀବ ଜୀବନ କାଳେ ତ ।

 ଉନ୍ମତ୍ତ ଥାଆନ୍ତି ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ 

ଜିଣିବାର ଆଶେ ଅଧିକ ଉଦ୍ଯମେ ।

ହୁଏ ଅଗ୍ରସର ଆପଣା କାର୍ଯ୍ୟ ରେ

ସର୍ବଦା ସୁବିଧା ପାଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ରେ ।

କିନ୍ତୁ ପ୍ରତି ଦିନ ଉପୁଯାଏ ବାଧା

 ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି କରି ବିଶ୍ୱାସ ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ।

ଉପୁଜାଇବା ରେ  ଲାଗି ରହି ଥାଏ

ନାନା ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି ଜୀବନେ ଯୋଗାଏ ।

ଯେ ଯାଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ସେ ଯାଏଁ ବିଶ୍ୱାସ 

ତେଜି ଦେଲେ ଜୀବ ନିଜ ଶେଷ ଶ୍ୱାସ ।

ଉଭୟ ର ହୁଏ ଯେ ପରି ସମାପ୍ତ

ସପନ ର ଲୀଳା ପରା ଏ ପ୍ରତୀତ । 

ହୁଅଇ ଉଭୟ ନିତି ଯେ ଜୀବନେ

ପବିତ୍ର ଉତ୍ସାହ ଶକତି ଚିନ୍ତନେ ।

ପ୍ରେରଣା ସାହସ ବଢାନ୍ତି ବେନି ଏ

ଉଦ୍ୟମ , ଶକତି , ସାଧୁତା ଯହିଁ ରେ ।

ନିୟତି ନିୟମେ ନିୟତ ସରବେ

ନିଅନ୍ତି ଚଳାଇ ଜୀବଙ୍କୁ ଏ ଭବେ ।

ଉଭୟେ କରାନ୍ତି ନିତି ଆୟୁ ବୃଦ୍ଧି

ଆଣନ୍ତି ନିୟତ ଜୀବନେ ସମୃଦ୍ଧି ।

ଚଳ।ନ୍ତି ବେନିଏ ଜୀବର ଚେତନା

ଜାଗ୍ରତ ଓ ସ୍ଵପ୍ନ ତାଙ୍କ ହେତୁ ସିନା ।

ତୁଟିଲେ ଉଭୟ ତୁଟଇ ଜୀବନ

ଦେହ ପଚି ହୁଏ ମାଛି ଭଣ ଭଣ ।

ଵେନିଏ ଯୋଗାନ୍ତି ଶରୀରେ ଦିବ୍ୟତା

ଉତ୍ତାପ , ଚମକ , ରସ ସ୍ନିଗ୍ଧ ସର୍ତ୍ତା ।

ତେଜିଲେ ବେନିକୁ  ରହେନା ଶରୀର

କ୍ରମଶଃ ଶୀତେଇ ହୋଇ ଯାଏ ଜଡ । 

ଜଡ ଚୈତନ୍ୟର ସଂଯୋଗ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ

ବେନିଏ , କରନ୍ତି ଯେ ନୀରବ ଛିନ୍ନ ।

ବେନି ସହଯୋଗେ ଫୁର୍ତ୍ତି ଓ ସ।ହସେ

ସାଧନ୍ତି ବିପୁଳ କୃତୀ ଅବିରତେ ।

ପ୍ରକାଶନ୍ତି ନିଜ  ପ୍ରଭାବ ପ୍ରତିଭା

ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ, ବିଜ୍ଞାନ, ଦର୍ଶନ , କି ଅବା ।

ଯେ କୌଣସି ସ୍ଥାନେ ନାନା ପ୍ରକାର ରେ

ଅଭିନୟ କଳା କୌଶଳ ସମ୍ଭାରେ ।

ବିମୋହନ୍ତି ନିତି ଆନ ପ୍ରାଣୀ ମନ

ଯେ ଯାଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ସେ ଯାଏଁ ଜୀବନ ।

ଆରମ୍ଭ କରିଣ ନବ ନବୋତ୍ସ।ହେ

ବିଶ୍ୱାସ ଘେନି ସେ ଫଳ ଲାଭ କରେ ।

ବିଶ୍ୱାସେ ଜୀବନ ଅବିଶ୍ୱାସେ ମୃତ୍ୟୁ

ଅଟେ ଚିରନ୍ତନ ସୁଖ ଦୁଃଖ ହେତୁ ।