STORYMIRROR

Bijay Prusty

Tragedy

3  

Bijay Prusty

Tragedy

ଯବନିକା ଏବେ ପଡିବ

ଯବନିକା ଏବେ ପଡିବ

1 min
209



ମୁଁ କଣ ଜାଣିଥିଲି 

ସମୟ ବେଳେ ବେଳେ 

ପଛକୁ ଫେରେ ବୋଲି,

ମୁଁ କଣ ଜାଣିଥିଲି

ଆତ୍ମ ନିର୍ବାସନ ଶେଷ ହୋଇନି ଏଯାଏ I

ଏବେ ବି କିଛି କିଛି ଲହୁ

ଲୁହ ହୋଇ ବୋହିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି,

କାହିଁକି କେଜାଣି

ରସିକ ନାଗରଟିର ହାତେବନ୍ଧା

ମଲ୍ଲୀମାଳ ଶୁଖି ଆସିଲାଣି I

ରାସ୍ତା ତ ଲମ୍ବିଛି

ଏପାରି ରୁ ସେ ପାରି ଯାଏ

ଦୃଷ୍ଟିର ସୀମାରେଖା ମାଟିରୁ ଆକାଶ,

କେହି କଣ କେବେ ଥରେ

ଛୁ୍ଇଁ ପାରିଛି ଦିଗବଳୟ ? 

ଅଲୋଡା ଅତିଥିଟିଏ ହୋଇ

କେତେଦିନ ଆଉ ଅଭିନୟ କରିହେବ,

ସବୁ ଶୃଙ୍ଖଳ ଛିଣ୍ଡାଇବାର 

ସମୟ ଉପନୀତ ପ୍ରାୟ I

ଏଥର ବୋଧେ ନୂଆ କଅଁଳିଥିବା ପରରେ

ପକ୍ଷୀଟି ଆକାଶ ସାରା ଉଡି ପାରିବ I

         


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Tragedy