ଯୌତୁକ

ନିଆଁ ସେ ନିଆଁ ଯୌତୁକ ନିଆଁ

ଜଳାଇ ଦିଏ କନ୍ୟାକୁ 

ଲୋଭ ସେ ଲୋଭ ଯୌତୁକ ଲୋଭ

ନଷ୍ଟ କରେ ଦୁନିଆକୁ l

କେତେ ସ୍ବପ୍ନକୁ ଆଖିରେ ରଖି

ଆସେ ସେ ଯେ ଶାଶୂଘର

ବାପାର ଘର କରିଣ ପର

ପିନ୍ଧେ ସେ ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂର l

କନ୍ୟା ଜୀବନ ଭାରି ହୀନିମାନ

କହିବ କାହାକୁ ଦୁଃଖ

ବିଧାତା ଧରିଛି ତା ଭାଗ୍ୟ ଲେଖନୀ

ଜୀବନେ ନାହିଁ ତା ସୁଖ l

ମାଆ ବାପା ତାର ଲେଖିଥାନ୍ତେ ଯଦି

ତା ଭାଗ୍ୟ କଲମ ଧରି

ନିଶ୍ଚୟେ ଜୀବନେ ଖୁସି ଆନନ୍ଦ

ରହିଣ ଥାନ୍ତା ତାର ଭରି l

ବାପାଟି ତାର କେତେ ଆଶାରେ

କରିଲା ସେ କନ୍ୟାଦାନ

କିଛି ମାସରେ ଶୁଣିଲା ସିଏ

ତା ଅଲିଅଳି ର କ୍ରନ୍ଦନ l

ଶାଶୁ ଶଶୁର ନିଷ୍ଠୁର ତାର

ମାଗନ୍ତି ଢେର ଧନ

ବିଚରା ପିତାଟି ଏକଥା ଶୁଣି

ବିକଳ ତାର ମନ l

ଝିଅ ପାଇଁକି ଘର ବିକିଲା

ଜମି ବି ବିକିଦେଲା

ତା ଝିଅ ଖୁସି ଅଟଇ ବେଶୀ

ବିକିଣ ଧନ ଦେଲା l

ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ କହିଣ ଥିଲେ l

ଶାଶୁଶଶୁର ଦୁଇ

ଯୌତୁକ କିଛି ନେବୁନି ଆମେ

ଚିନ୍ତା ତୁମେ କରନାହିଁ l

ବହୁତ ଖୁସିରେ ବୁଢା ବାପାଟି

ବିଭା କରିଲା ଝିଅ

କଂସା ଠୁ ସୁନା ଗହଣା ଗାଣ୍ଠି

ସକ୍ଷମେ ନେଲା ଝିଅ l

ଯାହା ସମ୍ବଳ ଥିଲା ତା ପାଖେ

ସବୁ ଝିଅକୁ ଦେଲା

ତଥାପି ମନେ ଦୟା ମାୟା ବି

ଜମାରୁ ନ ଆସିଲା l

ବିଭାଘର ର ମାସକ ପରେ

ମାଗିଲେ ପୁଣି ଯୌତୁକ

କୋଡିଏ ହଜାର ଟଙ୍କା ସାଙ୍ଗକୁ

ଏକ ବାଇକି ଭିକ l

ଯେଉଁ ଆଶାରେ ବୁଢ଼ା ବାପାଟି

ଝିଅକୁ ବିଭାଦେଲା

ସବୁ ଆଶା ତାର ମିଳେଇଗଲା

କି କରିବ ସେ ଭଲା l

ତଥାପି ବାପ ଯୋଗାଡ଼ କରି

ଦେଲା କୋଡିଏ ହଜାର

ଆଉ ସମ୍ବଳ ନାହିଁ ପାଖରେ

ନେହୁରା ହେଲା ପୟରେ l

କଟୁ ଭାଷାକୁ ନ ସହି ପାରି

ସେଠୁ ଆସିଲା ଚାଲି

ମନ ଦୁଃଖରେ ଭାବେ ବାପାଟି

ଭାଗ୍ୟ ତାର ଫଟା ବୋଲି l

ପାଇଲା ଦିନେ ଖବର ସିଏ

ନିଆଁରେ ପୋଡି ହୋଇ

ଝିଅଟି ତାର ଯାଇଛି ମରି

କି କଲବଲ ହୋଇ l

ଜାଣିଲା ବାପା ସବୁ ଘଟଣା

କିପରି ଝିଅ ମଲା

ଯୌତୁକ ଲୋଭି ଅସୁର ଯାକ

ମାରିଣ ତାକୁ ଦେଲା l

ଯୌତୁକ ନିଆଁ ଜାଳିଣ ଦେଲା

ବୁଢ଼ା ବାପା ର ସଂସାର

କି ଭୁଲ କଲା ସେ ବୁଢା ବାପ

କରି ଝିଅ ବିଭାଘର l

ଅବା କରିଲା କି ଭୁଲ ସିଏ

ଝିଅ ଜନମ କରି

ନର ରାକ୍ଷସ ବେଶରେ ପୁଣି

ଯୌତୁକ ଦେଲା ମାରି l