ଯୌଥ ପରିବାର

ଆଗ କାଳେ ଥିଲା ବହୁ ଯୌଥ ପରିବାର

ସହଜେ ସମ୍ଭାଳି ଥିଲା ଅନେକଙ୍କ ଭାର  ।

ମାତ୍ର ଜନ ବିସ୍ଫୋରଣେ କମି ଦିନୁ ଦିନ

ଅଳ୍ପ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟେ ସବୁ ହୋଇଛି ନଶ୍ଚିହ୍ନ ।

ସଯତ୍ନେ ଲାଳିତ ତହିଁ ହୁଅନ୍ତି ସଭିଏଁ

ସହାୟକ ହୁଏ ପୁଣି ଶିକ୍ଷା ବିସ୍ତାରରେ ।

ପରସ୍ପର ଅନୁଭୁତି ଅନୁଭବ ରାଶି

କଥୋପ ‐କଥନେ ତହିଁ ଥାନ୍ତି ସର୍ବେ ଭାଷି ।

ସଭିଙ୍କର ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ

ସଯତନେ ସହାୟତା ଥାଆନ୍ତି ଯୋଗାଇ ।

ନାନା ଆଲୋଚନା ଆଉ ସମାଲୋଚନାରେ

ପରସ୍ପର ଦୋଷ ଗୁଣ ବଖାଣି ଯହିଁରେ ।

ନିରା କରଣ ର ମାର୍ଗ ବ୍ୟଙ୍ଗ ବିଦ୍ରୁପର

ସାଥେ କେତେ ମଜା ଖୁସି ହସ କୌତୁକର ।

ଆଶ୍ରୟେ ଉତ୍ଫୁ ଲ୍ଲ ମନେ ଥାଆନ୍ତି ଦୂରାଇ

ଆନ ଆନ ପ୍ରତି ‐ପ୍ରୀତି ‐ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ବିତରି ।

ଉଲ୍ଲାସ ଆହ୍ୱାନ ସେବା ଓ ସହାନୁଭୁତି

ସହନଶୀଳତା ଗୁଣ ସଦ୍ଭାବ ଜାଗୃତି ।

ମିଥ୍ୟା ଅନାଚାର ସ୍ଥାନ ନଥାଏ ଯହିଁରେ

ବିତାଅନ୍ତି ସର୍ବେ ସଦା କାଳ ମଉଜରେ ।

ଉଭାବନ ଆବିଷ୍କାର ସାଥେ ପରିଷ୍କାର

ପରିବେଶେ ନିତି ତୋଷେ ଆନନ୍ଦେ ବିହାର ।

କରି ହୁଏ ଯେଉଁ ଠାରେ ଯୌଥ ପରିବାର

ଉଶ୍ୱାସ ହୁଅଇ ଯହିଁ ସଭ୍ୟଙ୍କର ଭାର ।

ବିଶ୍ୱାସ ଓ ସହଯୋଗ ଅରପି ଅପରେ

ଆବଦ୍ଧ ସଭିଏଁ ଥାନ୍ତି ସ୍ନେହ ମମତାରେ ।

ଅବହେଳା ଅନାଦର ନ ଲଭନ୍ତି କେହି

ପରସ୍ପର ଶାନ୍ତି  ପ୍ରୀତି  ମୈତ୍ରୀ  ଥାନ୍ତି ଚାହିଁ ।

ରୋଗୀ ବିକଳାଙ୍ଗ ଅବା ବୂଦ୍ଧ ବୂଦ୍ଧା ଜନେ

ସବୁକାଳେ ସହାୟତା ସହିତ ଯତନେ ।

ଥାଆନ୍ତି ଯେଉଁଠି ସଦା ଆନନ୍ଦିତ ମନେ

ବଡ ସାନ ସ୍ନେହ ମାନ୍ୟ ଥାନ୍ତି ବିତରଣେ ।

ଛୋଟ ଶିଶୁ ଅନାଦର ଅବା ଅବହେଳା

ନଲଭେ ହରଷେ ରଚି ଥାଏ ନିଜ ଖେଳା ।

ପରସ୍ପରେ ସଭିଙ୍କର ପ୍ରତି ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟି

ଦେଇପାରିଥାନ୍ତି ରହେ ପରିବାରେ ଶାନ୍ତି ।

ଯୌଥ ପରିବାର ତାହା ଅଟେ ହିତ କର

ଈର୍ଷା ଘୃଣା  ଅସୂୟାରେ ଏବେ ନାରଖାର ।

ଚରିତ୍ର ଗଠନ ଆଉ ଶିକ୍ଷା ଦାନେ ଯହିଁ

ବିସ୍ତୃତ ଭଣ୍ତାର ନିତି ରହି ଥାଏ ଭରି ।

ସ୍ନେହ  ପ୍ରେମ ଅନୁରାଗ ଓ ସହାନୁଭୁତି

ଘେନି ପ୍ରତି ସଭ୍ୟ ଥାନ୍ତି ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ।

ଭାତୃତ୍ୱର ଜାଗରଣ ହୁଏ ଯେଉଁଠାରୁ

ଉଦ୍ଧାର ଲଭନ୍ତି ବେଗେ ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାରୁ ।

ବିପଦେ ଆପଦେ ଦେଖା ଶୁଣା ସହାୟତା

ମିଳି ପାରେ ଯେଉଁ ଠାରେ ମହାନୁଭବତା ।

ସହାନୁଭୁତି ଲୋତକେ ବଡ ସାନ ଲୋକେ

ଆଦର ସନ୍ତାନ ପ୍ରୀତି ନେତ୍ରେ ଆନେ ଦେଖେ ।

ପବିତ୍ର ମନ ହୃଦୟ ଦୟାର ଭଣ୍ତାରେ

ପରି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥାଏ ସଦା ଯୌଥ ପରିବାରେ ।

ନିର୍ଲୋଭ  ଆର୍ଜବ  ଭାବ ମଧୁର ପ୍ଲାବନେ

ମଧୁମୟୀ ସୁ‐ମାଧୁରୀ ହୃଦେ ହୃଦେ ବୁଣେ ।

ଏହାର ଲୋପରେ ଆଜି ଅସାମାଜିକତା

ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ଘଟି ଚାଲେ ନିତି ବର୍ବରତା ।