ଯାଯାବର

ନାହିଁ ଯା'ର ଜନ୍ମ ମାଟିର ମୁଠିଏ ସ୍ଥାବର ,

ହଜାଇବାର ତିଳେ ବି ନ ରଖେ ଡର ,

ଘୁରିବୁଲେ ପ୍ରାନ୍ତର କେତେ, ଧରି ସିମିତ ଅସ୍ଥାବର ।

ତେବେବି ନ କରେ ଜୀଇଁବାର ଇଛାକୁ ଉଣା  ,

ଦିଶାହୀନ ଜୀବନଯାତ୍ରାରେ ହୁଏନା ବାଟବଣା ,

ଜାଣେନା କେଉଁଠି ତା'ଘର ଠିକଣା  ।

ସହରୁ ସହର କରି ଚାରଣ ଅନ୍ୱେଷଣ, 

ବଞ୍ଚୁଥାଏ କରି ନିଦ୍ରାହୀନ ରାତ୍ରିକୁ ବରଣ  ,

ଘାଣ୍ଟେନା ସମାଜ ନିୟମ ବନ୍ଧନକୁ ଅକାରଣ ।

ଏକାକୀ ଦୁନିଆରେ ପାଏନା କା ସଙ୍ଗ ,

ସଂଘର୍ଷ ବ୍ୟଥାରେ ବୋହେ ସାମାଜିକ ବ୍ୟଙ୍ଗ ,

ଅସ୍ୱୀକୃତ ଗୋଷ୍ଠୀ ତଥାପି ଏ ମାଟିର ବିଶେଷ ଅଙ୍ଗ।

ଗ୍ରାମକୁ ପ୍ରଦେଶ ଜୀବିକା ଜୀବନେ ଭିନ୍ନତା ,

ଦେଶଜାତି ସମାଜେ ପରିଚୟ ନିମ୍ନତା ,

ବୁଲିବୁଲି ରାଜ୍ୟବ୍ୟାପି  ଭୂମୀହୀନ ମାନ୍ୟତା। 

ରାଜନୀତି, କୁଟନୀତି,ସଂସ୍କାର ମାନେ ଅଜଣା ,

ଧୋଇ ,ମରୁଡ଼ି ମହଙ୍ଗା ଶସ୍ତାରେ ନୁହେଁ ସେ ବଣା,  

ଘଟଣା, ଦୁର୍ଘଟଣା ଦୁନିଆର ଚର୍ଚ୍ଚା ଅଲଣା।

ଲଭି ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ଦୃଶ୍ୟ ପଶୁତୁଲ୍ୟ ଅଜ୍ଞତା ,

ଭବିଷ୍ୟ ପିଢି ଜୀବନ ପାଇଁ ନଥାଏ ଚିନ୍ତା ,

ଦୁନିଆଁ ଅନ୍ଧକାରେ ଚିରାଚରିତ ସତ୍ୟତା  ।

ନା ପାଏ ଜନମ ମାଟିର ଲିଖିତ ନାଗରିକତା,

ନା ହୁଏ କେବେ ଲବ୍ଧ ରାଷ୍ଟ୍ରର ଭୋଟଦାତା ,

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ଜୀବନଯାତ୍ରା ରଙ୍ଗ ଅନିଶ୍ଚିତତା। 

କେ ଦେବ କେବେ ତା ଜୀବନେ ସ୍ଥାୟୀ ନିର୍ବିଘ୍ନତା ?

ଭୁଲିବ କେବେ ସେ ବାରବୁଲାର ଅବ୍ୟକ୍ତତା  ?

ସତେ କି ମିଳିବ ତାକୁ ଦେଶ ମାତୃକା ନାଗରିକତା ?

ପାଇ କି ପାରିବ ସାମାଜିକ ମୂଖ୍ୟ ଧାରାର ସୁସ୍ଥତା  ?