ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିଲି

ବିପଦରେ ଯେବେ ଅସହାୟ ହୋଇ

    ବିକଳରେ ଖୋଜେ 

     ତୁମ ଆଶରା ।

ମୋ' ଆରତ ଡାକ ଶୁଣି ତୁମେ ପ୍ରଭୁ

     ମଉନରେ ଥାଅ 

      ହସି ଅସରା !

ହାତ ଯୋଡି ଯୋଡି ମୁଣ୍ଡ ପିଟି ପିଟି

     ବଖାଣୁ ଥାଏ ମୋ' 

     ଦୁଃଖ କାହାଣୀ।

ତଥାପି ଟିକିଏ  ଦରଦ ଦେଖେନି

     ତୁମରି ଆଖିରେ 

     ଝରେନା ପାଣି ।

ମନେ ମନେ ଭାବେ ଜଗତ ଆଖିରେ

     ତୁମେ ସାଜିଅଛ 

      ସ୍ୱୟଂ ଠାକୁର !

ତଥାପି ତୁମର  ହୃଦୟଟା ଖାଲି

      ନିଷ୍ଠୁର ନିଷ୍ଠୁର 

      ନିଦା ପଥର !

କାହିଁକି କେଜାଣି ବାଇଶି ପାହାଚେ

     ସାରାଦିନ ଆଜି 

      ବସି ରହିଲି ।

ଯେତେ ଯାହା ହେଉ ତୁମରି ଶ୍ରୀ ମୁଖ

     ଅପଲକେ ଟିକେ 

     ଦେଖିବି ବୋଲି ।

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିଲି  ଭାବି ମୁଁ ନଥିଲି

     ପରତେ ନ ଗଲା 

     ମୋ' ଦୁଇଆଖି ।

ଏତେ ନିଃସହାୟ, ଏତେ ଅସହାୟ

     ନିଜେ ତୁମେ ପ୍ରଭୁ, 

     ନୟନ ସାକ୍ଷୀ !

ସହସ୍ର ସନ୍ତାନ   ତୁମରି ଆଗରେ

     ଭୋକ ଉପାସରେ 

      ସଂଗ୍ରାମ ରତ ।

ଜଗତ ପାଳନ    ତୁମରି ଧରମ

     ଜାଣି ଶୁଣି ତୁମେ 

      ନୀରବ ସତ !

ନିଜ ଆଖି ଲୁହ  ଗଡେଇବା ପାଇଁ

     ଶ୍ରୀପାହାଚେ ତୁମ 

      ଆଶରା ନାହିଁ !

ମୋ' ଆଖି ଲୁହକୁ ଧୋଇବାର ପାଇଁ

      କିପାଇଁ ଭାବିବି 

      କଳା ଗୋସାଇଁ !