ଉଠରେ ଓଡ଼ିଆ

ଉତ୍କଳ ପ୍ରଦେଶ ଜିଉଁଛି ଯେ ଆଜି

କେବଳ ପୂରୁବ ଗୌରବ ଗାଇ

ଉଠ ବୀର ଭାଙ୍ଗି ଆଳସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀର

ଯିଏ ଯେଉଁଠି ଯାଇଛ ଶୋଇ ।

ମଧୁ,ବିଜୁପ୍ରାଣ ନୀତି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦନ୍ତି

ଆପଣା ସ୍ମୃତିପୀଠ ତଳୁ ରହି

ଆଶା,ସ୍ବପ୍ନ ତାଙ୍କ ଧୂଳିସାତ ଆଜି

ହେଲେ ପାରନ୍ତିନି କିଛି କହି ।

ଆତ୍ମ ସ୍ୱାଭିମାନ ଭାଙ୍ଗିଯାଇ ଅଛି

କିଛି ଖୋସାମତିଆଙ୍କ ପାଇଁ

ଏକଜୁଟ୍ ହେଇ ଆଉଥରେ ଲଢ଼ 

ହେ-ବୀର କାହାକୁ ରହିଛ ଚାହିଁ ।

ଓଡ଼ିଆ ଜୀବନ ଓଡ଼ିଆର ପ୍ରାଣ

ନଈ-ଗାଁ, ବନ-ଚାଷ ଭୂଇଁ

ଯିଏ ସେସବୁକୁ ନେଇଛି ଛଡ଼େଇ

ତାକୁ ଶାନ୍ତିରେ ଦିଅନା ଶୋଇ ।

ବିକ୍ରିହୁଏ ଖଣି ବିକ୍ରି ହୁଏ ପାଣି

ବିକି ଯାଇଛି ଯେ ଭିଟାମାଟି,

ତଥାପି ଓଡ଼ିଆ ମୁହଁକୁ ଲୁଚେଇ

କାନ୍ଦେ ବିଦେଶରେ ଖଟିଖଟି ।

ନିଜ ଅଧିକାର ମାଗନା ମାଗନା

ଜମା କା'ଆଗେ ହାତ ପତେଇ

ଯେଉଁ ହାତେ ଦିଅ ସେଇ ହାତେ ନିଅ

ନିଅ-ନିଅରେ ତା'କୁ ଛଡ଼େଇ ।

ଚାଷକର୍ମ,ଯା'କୂଳ ବୃତ୍ତି ଯେ ତୁମର

ତା'ଠାରେ ଦିଅରେ ମନ 

ସୁଜଳା ସୁଫଳା ଏ ରାଇଜକୁ କର

ବିଶ୍ଵ ଗାଇବ ତୁମରି ଗୁଣ ।

ଛାଡ଼ କୁଜି ଦଳ,ଛାଡ଼ ନେତା କୋଳ

ଛାଡ଼ ଛାଡ଼ରେ ତୁ ଚାମ୍ଚାଗିରି

ସିଂହ ପୁତ୍ର ତୁମେ ଏ ଓଡ଼ିଶା ଭୁଇଁର

ଜମା ଯାଅନା କାହାକୁ ଡରି ।

କେତେ ଦିନ ଆଉ ସହିବ ଏମିତି

ଲେଖ ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ନିଜ ହାତେ

ପଛେ ଥାଇ ତୁମ ଗୋଡ଼ ଯିଏ ଟାଣେ

ତା'ଠୁ ଦୂରେଇ ରୁହରେ ଯେତେ ।

ଖଣି,ଜଳ,କୂଳ ପୁଣି ଭୂମି ସମତଳ

ଆହୁରି ଜଙ୍ଗଲ ଦେଇଛି ବିହି

ପ୍ରାନ୍ତ,ପୂର୍ବରୁ ପଶ୍ଚିମ ଉତ୍ତରୁ ଦକ୍ଷିଣ

ଆହା କିସୁନ୍ଦର ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁ ।

କର ଓଡ଼ିଶା ସୁରକ୍ଷା ଓଡ଼ିଆର ରକ୍ଷା

ନିଜ ପଞ୍ଝା ମଝ୍‌ବୁତ୍ କରି

ଦେଖେଇ ଦିଅରେ ଏ ସାରା ବିଶ୍ବକୁ

ନୁହେଁ ତୁମ ସାଥେ କିଏ ସରି ।