ଇଚ୍ଛାଟିଏ

କିଛି ଦୂରରୁ ସେ ଚାହିଁଥିଲା 

ବିକଳ ହେଇ

ହୃଦୟ ତା' ଥରି ଯାଉଥିଲା ବୋଧେ

ତଥାପି,

ମୋତେ ଅଟକେଇବାକୁ 

ତା' ସାହାସ ନାହିଁ ।

କେମିତି କେଜାଣି

ସହି ଯାଏ ସିଏ

ସହି ପାରେ ସିଏ

ମୁଁ ତ ପାଦେ ଘୁଞ୍ଚି ପାରୁନି

ବୁଲି ବୁଲି ପଛକୁ ଚାହେଁ,

ନିଜକୁ ନିଜେ ଭିଡ଼ି ଧରି ।

ମନେ ମନେ କାନ୍ଦୁଥାଏ ,ବଡ଼ ପାଟି କରି

ଯେମିତି ରାହା ପାଏନି ।

ନିଃଶ୍ୱାସଟା ସ୍ଥାଣୁ ହେଇ ଯାଉନି ତ

ଅଟକି ଯାଆନ୍ତା ଭଲା

ନା

ଇଚ୍ଛାନାହିଁ ଅପରାଧ ଟିଏ କରିବାକୁ ।

ତଥାପି,

ଏମିତି ବି ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ,

ଅପରାଧୀ ଟିଏ ସାଜି ଜିଁବାକୁ

ଗଲେ ଯାଆନ୍ତା,

ମୁଁ ଅଟକାନ୍ତିନି

ଚେଷ୍ଟା ବି କରନ୍ତିନି ଅଟକି ଯିବାକୁ ।

ମେଲାଣି ଦିଅନ୍ତି ବୋଧେ,

ଖୁସିରେ ଖୁସିରେ

କହି ହୁଅନ୍ତି,

ଆହା

କେଡ଼େ ତୋ ଭାଗ୍ୟରେ ।

Advertisement

p>

ଚୁମ୍ବକର ଦିପାଖ

ଆକର୍ଷଣ ପୁଣି ବିକର୍ଷଣ ବି

ସମାନ ପରିପାଟ୍ଟୀ 

ହେଲେ ଗୁଣ ତ ଭିନ୍ନ

ଦେଖିବା ଲୋକ କି ଜାଣେ ଯେ ?

ଆକର୍ଷଣ ନା ବିକର୍ଷଣ ।

ବେସ୍

ସବୁତ ଠିକ୍ ଠାକ୍

ତଥାପି ମଉନ

ହେଇ ଥାଇ ପାରେ,

କିଏ କାହା ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ପକ୍ଷୀଟିଏ ତୁ

ନୀଡ଼ ନପାରିଲେ ଫେରି, 

ବାନ୍ଧି ନେବୁ ବସା 

କୁଟା,କାଠି,ପତ୍ର ଦେଇ

ହେଲେ

ଛାଡ଼ିବୁନି ଅଭ୍ୟାସ ତୋ

ଦୂର ଆକାଶକୁ ଉଡ଼ି ଯିବାର

କେଜାଣି, କିଏ ଜାଣେ

ପୁଣି ଦେଖାହେବ ନୀଳ ଗଗନରେ 

ନଥିବେ ଯଦି ସେଠିକେହି ।

ଦେଖା ବି ହେଇ ପାରନ୍ତି ଈଶ୍ୱର

ପଚାରିବୁ ନିଶ୍ଚୟ

ବାକି ତକ,

ମୋ କଥାକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇ

ହଠାତ୍ ମୁଁ ଯଦି ମନେ ପଡ଼େ,

ଆଉ ଈଶ୍ୱର କରନ୍ତି ତଥାସ୍ତୁ

ତେବେ,

ସତ କହୁଚି

ମୋତେ ତୁ ପାରିବୁନି ଚାହିଁ ।